);

Gelukkig nieuwjaar! Kusje erbij?

Gelukkig nieuwjaar! Kusje erbij?

Ik ben helemaal niet vies van een kusje hoor. Er zijn talloze variaties van zoenen: met tong, zonder tong, de zogenaamde luchtkus, de ordinaire drie zoenen op de wang of….de nieuwjaarszoen! Het meest dol ben ik toch wel op de kusjes van mijn meiden en natuurlijk ook op die van mijn lief. Van die heerlijke natte, klapzoenen! Kom maar door!

Maar we gaan het nu dus even over die nieuwjaarszoenen variant hebben. Een nieuw jaar, een nieuwe ronde en nieuwe kansen! Ieder jaar ben ik dit concept op 2 januari al weer vergeten en verschijn ik op mijn werk alsof er niets is gebeurd. Wanneer de eerste collega op mij afstevent, me drie kussen op mijn wang plant en me enthousiast een spetterend nieuw jaar toewenst, dan weet ik het weer! Oh ja! Een nieuw jaar en dus de tijd om je door iedereen af te laten lebberen.

 

Geen nieuwe voornemens, wel lekker zoenen!

Aan nieuwe voornemens doe ik niet, ieder jaar is er weer een jaar voorbij, dus in mijn ogen is er iedere dag gelegenheid om nieuwe voornemens aan te boren. Aan nieuwjaarszoenen doe ik wél, hoewel ik dit niet van- en bij iedereen waardeer.

Sommige mensen ga ik liever uit de weg bij de nieuwjaarszoen. Er zijn namelijk mensen die naar natte hond ruiken of mensen die je eenvoudigweg gewoon niet wilt zoenen. Of wat dacht je van de mensen die ruiken naar een drukbezochte kroeg, sigaretten en een lekker bakkie koffie als toetje. Een dodelijke combinatie! Toch gun ik iedereen zo’n heerlijke zoen, dus aan uitzonderingen doe ik niet.

Als de tweede collega met een gulle lach op mij afstapt, maak ik snel de afweging of deze wel- of niet kissable is en afhankelijk van mijn afweging steek ik dan toegeeflijk mijn wang toe of ik steek voor een zoenafwijkende geste mijn hand uit. Dat werkt goed. Wat collega’s betreft ben ik een lucky bastard, want ze zijn allemaal kissable. Waarschijnlijk ben ik voor mijn collega’s juist diegene die iedereen het liefste uit de weg gaat!

 

Nieuwjaarsborrels en nieuwjaarszoenen

Het beperkt zich natuurlijk niet tot collega’s. Die eerste week van het nieuwe jaar kom je op allerlei plekken en nieuwjaarsborrels allerlei familie, vrienden en vage kennissen tegen. Sommigen daarvan zijn hardnekkig en begrijpen die uitgestoken hand niet en maken daarmee van de gelegenheid gebruik om je met die hand lekker tegen zich aan te drukken en alsnog die nieuwjaarszoen van je te stelen. Wat dan?!

Dan moet je zwaarder geschut inzetten en abrupt je hoofd afwenden. Duidelijker dan dat wordt het niet. Je kunt ook verkondigen dat je net de eerste signalen van een koortslip op voelt borrelen. Dat volstaat vaak wel. Die ene hardnekkige persoon die daar geen boodschap aan heeft, die heeft geluk, want die ontvangt dan toch een nieuwjaarszoen. Nieuwjaarszoenen vind ik grotendeels helemaal niet bezwaarlijk. Maar zo heel af en toe, staat er iemand tegenover je waarvan je denkt: ‘Moet dit écht?’ Dan is het een kwestie van ogen dicht, lipjes getuit en gaan met die banaan. In een split second is het weer voorbij. Gelukkig nieuw jaar!

 

De afbeelding van de nieuwjaarszoen op het werk is van Shutterstock: by Undrey

 

Meer blogs van Judith:

Over volwassen worden enzo...

Over volwassen worden enzo...

Terwijl de ene 90’s hit na de andere de boxen uit knalt, zit onze oudste dame ongeïnteresseerd en onderuitgezakt op de achterbank in onze…

Het moederschap is niet een grote roze wolk

Het moederschap is niet een grote…

Moeder zijn is natuurlijk het grootste voorrecht in het leven. Niets mooiers dan je kroost op zien groeien tot mooie, evenwichtige mensen.…

Eropuit in Volendam en Marken met kinderen

Eropuit in Volendam en Marken met…

Wij mochten onlangs op ontdekkingstocht door Volendam. Dit deden we met een geweldige speurtocht voor kinderen die ons met verhaalvontuur.nl…

Ik ben Judith: mama van drie meiden: 2012, 2014 en 2016. Passies: Schrijven/ fotograferen. Liefhebber van: Humor, Sarcasme, Lekker eten, Gezelligheid, Alleen zijn, Samen zijn, Zon, George Michael en nog zoveel meer! Guilty pleasure: Redbull. Quote: ‘Loslaten is de moeilijkste vorm van liefde’. Ik schrijf: vaak met een knipoog, soms rauw en intens, bijna altijd met een vleugje humor .

Biografie in een notendop: Ik heb een roerige jeugd genoten en ben mijn moeder op 26 jarige leeftijd aan zelfdoding verloren. Ik kom haar nog regelmatig tegen nu ik zelf moeder ben. Zij en haar omstandigheden zijn regelmatig onderwerp van mijn schrijven. Maar ik haal mijn inspiratie ook veelvuldig uit mijn drie meiden en andere allerhande verwonderingen. 

Reacties 0

This thread has been closed from taking new comments.