Mijn 10 gedachten tijdens het kolven
Kolven 6 weken lang heb ik aan de keukentafel gezeten met een dubbele Medela Kolf, zodat ik mijn borsten tegelijk leeg kon laten zuigen. Alles voor mijn met 32 weken prematuur geboren baby. Elke druppel was goud waard en ik moest en zou ervoor zorgen dat ze snel groter zou groeien. En dat lukte in 6 weken voldoende dat ze vervolgens naar huis mocht. Maar wat heb ik afgezien aan die keukentafel. Ik hield er een verschoven ruggenwervel aan over en kon mijn beide armen niet meer optillen. Het optillen van mijn baby, hoe licht ze ook nog was met nog geen 2 kilo, ging niet eens meer. 12x per dag aan de kolf hangen en 12x per dag had ik dezelfde gedachten…
- Moeooeoeoooeeee: ik ben een koe
- Waarom deed ik dit ook al weer?
- Au, mijn rug
- Shit, maar 30 ml per borst?
- Wat is het toch een pestzooi in de keuken
- Ik wil slapen, slapen, slapen
- Waarom moet dat ding toch zo’n raar geluid maken?
- Als ze naar huis mag, dan stop ik acuut
- En dit was 11… gaap. Ga ik die 12e keer echt nog doen, of ga ik lekker naar bed?
- Waarom deed ik dit ook al weer?
Maar ja, je kind ligt in het ziekenhuis voor haar leven te vechten. Het enige wat ik kon doen was haar de melk geven, die ze volgens de IC-verpleegkundigen zo hard nodig had. Ze kreeg het vervolgens via een sonde toegediend. Eerst maar 10 milliliter en steeds meer. Ik werd gek toen ik hoorde dat de overige milliliters zo kostbaar en met moeite gekolfd gewoon door de gootsteen werden gespoeld!
» Lees ook: prematuur en toch borstvoeding en dagboek van een couveuse ouder
Uiteindelijk mocht ze met 6 weken ziekenhuis en dus na 6 weken kolven naar huis. Daarna heb ik het zo gehate kolfapparaat nog maar zelden aangeraakt. Gelukkig lukte het om alsnog “live” borstvoeding te geven. Een prachtige ervaring, waardoor ik blij was dat ik volgehouden heb die 6 weken.
Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het een geweldige uitvinding. Het heeft mij en haar geholpen. Maar ik heb het ook vervloekt. Hulde aan de mede-mama’s die dit geen 6 weken fulltime, maar maanden hebben gedaan omdat hun kindje te zwak was om aan de borst te drinken.
Meer blogs van Esmée:
Ik vond het vooral superfrustrerend als er een flesje gekolfde melk omviel of als de baby het niet opkreeg. ZO zonde om dat weg te gooien :(
Ze gooiden de rest door de gootsteen??? Zijn ze helemaal GESTOORD? Dat doe je toch niet???
Ik heb 18 maanden full time gekolfd, omdat zoonlief na vijf weken de fles wel handiger vond dan de borst - en ik toen met kloven zat die door slecht advies maar niet wilden genezen.... Omdat het niet *moest*, zoals bij jou, heb ik dus een hele andere relatie met die kolf. Het was gewoon de enige manier om die kostbare melk bij mijn ventje te krijgen, dus dan moest het maar. Gelukkig nooit 12 keer per dag! Ik zat al gauw aan 4/5 keer en de laatste maanden 2/3 keer.
Eenmaal ontdooide moedermelk schijn je niet opnieuw in de koelkast te kunnen bewaren. En in het begin was het inderdaad 12x om het op gang te brengen en iets later mocht ik het afbouwen naar 9/10x nog steeds veel hoor. Er kwam ook niet zoveel uit. Pas toen ik live mocht voeden kwam het pas echt op gang.