Fases: van de poep en nee naar de pijn fase

Net als je denkt dat we de ‘’poepfase’’ weer uit zijn, kickt deze er weer net zo hard in. Onze middelste vindt dit woordje nu uitermate grappig. En onze oudste gaat er ook weer vol in mee. Terwijl het er alle schijn van had dat ze de poepgrappen al enige tijd had gelaten voor wat ze zijn. Voorlopig zijn we dus nog niet van deze fase af. Alles is poep. Poep op je hoofd, poep in je haar, poep in je neus, poep op je boterham. Poep papa, poep mama, poep, poep, poep. En een lol dat onze kleine druif dan heeft. Ze komt er ’s avonds soms zelfs haar bedje voor uit om boven aan de trap nog even luidkeels de laatste poepgrap van de dag te verkondigen: ‘’Poep in je schoen!’’ Proestend van het lachen staat ze mij dan boven aan de trap op te wachten.

De stap van poep naar pijn is zo gemaakt

Van poep gaan we over tot immense pijnen. Het mag een wonder heten dat mijn middelste nog normaal kan functioneren. Want de pijn neemt bij het opstaan al de overhand. Voordat de goede morgen wensen zijn intrede doen, moet haar eerst van het hart wat een pijn ze overal heeft. Gelukkig werken kusjes nog steeds magisch. Dus vakkundig kus ik al haar pijntjes dan weer weg. Een bekende fase. Mijn oudste doorliep deze ook. Al teveel zorgen maak ik me daarom niet meer wanneer onze middelste vol overgave verkondigt weer ergens, vanuit het niets, één of ander pijntje te hebben.

Fases, fases en nog eens fases

Zo passeerde ook al de welbekende, Nee-fase die in rap tempo op werd gevolgd door de ik-fase en de alles is van mij fase. Als je die achter de rug hebt krijg je de alles-zelf-doen fase ook nog en dan sla ik de niet-eten-fase nog over. Die laatste is een lange, vermoeiende fase.
De oudste en de middelste hadden beiden de hardnekkige variant van deze fase en ik houd mijn hart vast voor onze jongste. Tot dusver eet ze alles wat los en vast zit. Op de leeftijd die zij nu heeft, zaten de oudste en de middelste er al midden in. Tegen beter in, hoop ik met heel mijn hart, dat onze jongste deze fase gewoon overslaat. Net zo makkelijk! Een wezenlijk verschil met de jongste en de andere twee is, dat onze jongste al vanaf het begin af aan een stuk makkelijker eet en bijna alles met veel smaak oppeuzelt!

Deze fases hebben allemaal dezelfde doelstelling…

Mijn oudste verkeert momenteel in de waarom-fase. Aanverwant aan deze fijne fase is de Echt?-fase en de Hoe weet je dat?-fase. Deze drie aspecten zijn nauw met elkaar verbonden. Oh, en dan hebben we het nog niet eens gehad over de Ik-vertik-het-te-gaan-slapen-fase en de Ik-ben-voor-alles-bang-fase. Twee fases die samen gaan of elkaar gauw opvolgen. Een andere, mogelijke variant daarvan betreft de Ik-ben-ineens-bang-in-het-donker-fase. Deze fases hebben allemaal met elkaar gemeen dat zij als doelstelling hebben om de nacht door te brengen bij papa en mama in bed. Want bij papa en mama in bed wordt alles vergeten. Al zal ik niet geheel ontkennen dat mijn meisjes soms echt bang waren. Die ene keer dat mijn middelste het in eens op haar heupen kreeg van spinnen. Overal kwam ze die kriebelbeestjes tegen. In haar verbeelding zaten ze ook in haar bed. Dood eng vond ze het! Nadat ze een nieuw dekbedovertrek van haar helden; Woezel & Pip had gekregen, verdween deze angst als sneeuw voor de zon.

Ik zal zonder enige twijfel nog de nodige fases over hebben geslagen. Zoals bijvoorbeeld de Ik-weet-het-niet-fase, wat inhoudt dat kindlief lijdt aan acute geheugenverlies en mama niets meer kan vertellen. Zogenaamd. Want in werkelijkheid heeft ze er gewoon geen zin in. Om nog maar te zwijgen over de wedstrijd-fase. Zo is er nog een heel arsenaal aan fases en thema’s. Maar ik laat het hier bij. We hebben nog een lange weg vol fases te gaan. Ze zijn net zo vermakelijk als dat ze vermoeiend zijn. Ze horen onlosmakelijk bij de ontwikkeling die mijn meiden moeten doorlopen en dus treden we ze met liefde tegemoet.