Mijn ervaring met de Zindelijkheidsbox

Normaliter ben ik van mening, dat ieder kind in zijn eigen tempo ontwikkelt. Ook wat betreft zindelijkheid. Wanneer je een kind observeert zie je dat het vanzelf ‘roept’: ‘ja! Ik ben hieraan toe!’ (wat aan zijn lichaamstaal en gedrag te lezen is) en dan is het leuk om een ‘klein beetje hulp’ te krijgen van ouders en leidsters. Bij zindelijkheidstraining vind ik het ook altijd lastig om te bepalen wanneer je hier nou echt mee begint. Op het schoolplein hoor je ‘opscheppende ouders’ zeggen: ‘nou, die van mij was al zindelijk voor dat hij 2 jaar was hoor’, binnen de kinderopvang worden al snel tips aan ouders meegeven om hier zo snel mogelijk aan te beginnen. En de basisscholen komen tegenwoordig met een hele waslijst aan eisen waar een kind aan moet voldoen alvorens het wordt aangenomen op de betreffende school. Sterker nog: is een kind nog niet zindelijk en kan het niet zelf zijn billen afvegen? Dan is het niet welkom. We leggen hiermee zoveel druk op de ontwikkeling van een kind, het zelfvertrouwen, etc.

Een kind geeft zelf aan wanneer het aan zindelijkheid toe is, toch?

Zodoende trok ik gewoon iedere dag een luier aan bij mijn dochter, want er komt vanzelf wel een moment wanneer zij eraan toe is. Het is augustus, Evi-sofie is 2 jaar en nog geen tekenen van: ik ben eraan toe om op het potje te gaan plassen. Zal ik dan toch eens een potje gaan kopen, bedenk ik? En ik betrap mezelf erop, dat ik tóch mee ga in het beeld van de maatschappij met betrekking tot zindelijkheid tussen de 2 en 3 jaar. We kopen een potje en zij vindt het toch wel heel leuk zo’n potje van Nijntje! Een paar keer per week zet zij pop op het potje, want pop moet ook plassen. Zelf wilt ze alleen nog met haar kleertjes aan op het potje zitten. Op YouTube kijken we af en toe een filmpje over een prinses, die ook op het potje gaat plassen. Mijn dochter moet hier altijd heel erg om lachen.

De zindelijkheidsbox

Inmiddels zijn we een half jaar verder. Ze vindt het potje soms leuk, maar ze draagt nog steeds gewoon een luier. Tot wij in aanraking kwamen met de nieuwe Zindelijkheidsbox! Zal ik dan toch mijn dochter extra gaan stimuleren?

Mijn dochter mocht zelf het doosje open maken. In de zindelijkheidsbox zitten: een trainingsboekje, stickers, plasdiploma, stickerkaarten, dagkaarten met leuke tips en dagschemakaarten. ‘Mama, mag ik die sticker!’ riep Evi-sofie direct. Ik legde haar uit dat zij een sticker mag plakken op een stickerkaart, wanneer zij op het potje heeft geplast. We hingen samen de stickerkaart aan de muur, legde een dagschema kaart erbij en zij mocht zelf het potje erbij neerzetten.

Volgens het programma laat je een kind een week lang in een onderbroek lopen (geen uitzonderingen). Alle ongelukjes die in het begin nog zullen gebeuren, zijn absoluut niet erg en in het trainingsboekje staan ook allerlei leuke tips hoe je hierop kunt reageren. Je geeft het kind zoveel mogelijk drinken en benadrukt, dat als het een plasje voelt, dat ze dit op het potje mag gaan doen. De eerste 3 dagen waren we hier de hele dag mee bezig. Het was voor het hele gezin best intensief, maar wel een hele leerzame uitdaging! Al snel merkten we op, dat zij er beter in werd om haar plasje wat langer op te houden. Ook riep ze nu uit haarzelf: ‘Mama, ik voel kriebel!’ dan wisten wij al direct, dat we snel naar het potje moesten gaan.

Eerste sticker kaart vol! Wat een feestje! Als beloning gingen we van zoutdeeg kerstversieringen maken. Tweede sticker kaart vol! ‘Mama, nu moeten we die ook op de koelkast plakken hè?!’ zei ze, want iedere volle stickerkaart plakten we direct op de koelkast. Nu kreeg zij als beloning ‘een Elza onderbroek’ van ons. ‘Mama, als ik weer heb geplast, dan wil ik de sticker van de uil en als ik daarna weer heb geplast, dan wil ik de sticker van de koe’.

Na een hele week intensieve, maar ontzettend leuke en leerzame zindelijkheidstraining zien wij een hele verandering bij onze dochter. Van ‘alleen spelen met het potje vind ik wel best’, naar:

• Ontzettend enthousiast reageren als zij voelt, dat ze moet plassen
• Heel trots reageren wanneer het weer is gelukt en zij een sticker mag plakken
• Het liefst aan iedereen willen vertellen wanneer zij weer een stickerkaart vol heeft

Ze is nog niet helemaal zindelijk en ik ben ook van mening, dat ik dat niet van haar moet verwachten binnen een week, maar ze is al een hele stap vooruit en heeft er vooral veel plezier in gekregen om op het potje te gaan plassen door middel van de zindelijkheidsbox. Ik zal dus mijn mening met betrekking tot ‘het vroege stimuleren van de zindelijkheid’ voorafgaand aan deze zindelijkheidstraining bijstellen en vind, dat als het vooral op een leuke en luchtige manier wordt gestimuleerd dit daadwerkelijk effectief kan werken! Ook voor haar zelfvertrouwen was dit een zeer geslaagde week!

» Lees hier: Judith's ervaring met de Zindelijkheidsbox

Kijk hier voor meer informatie over de Zindelijkheidsbox

Meer blogs van Sandy: