Hoi ik ben Jenny, mama van Jayson en de trotse eigenaresse van Jenny’s Ambachtswinkel, een bedrijf in originele en leuke stickers gerund vanuit China. Ja je leest het goed, China! Op 15 december ben ik samen met mijn vriend Koen en ons zoontje voor 3 jaar naar China geëmigreerd.

Ons zoontje Jayson word in april 2 en toen we dit aanbod kregen dachten we: nu of nooit! Over een paar jaar gaat Jayson naar school en dan doen we dit niet meer. Dan ga je niet meer zo’n groot avontuur aan. Zodoende kwam er een groot feest om afscheid te nemen van iedereen. Ondanks dat de hele week in teken stond van afscheid nemen vond ik het een mooie week. Iedereen kwam langs. Er was vaak visite en gezelligheid. Al zijn er ook heel wat tranen gevloeid hoor! Toch heb ik het als een heel mooi afscheid ervaren. Al die mensen die maar langs bleven komen. We voelde ons echt bijzonder.

We hebben 15 verhuisdozen met spullen meegenomen naar China. 2 dozen hebben we gevuld met speelgoed. Zijn loopfiets en heel veel voorleesboekjes in het Nederlands. Verder voor onszelf natuurlijk kleding, een aantal kookboeken en uiteraard mijn tekenspullen. Ik vond het moeilijk om te bepalen wat we nu wel en niet mee moesten nemen. Gelukkig is hier heel veel te vinden. Alleen dat wisten we van te voren natuurlijk niet.

 

Emigreren, een nieuw avontuur!

We wonen in de stad Baoding. Dat ligt 140 km bij Beijing vandaan. De Chinezen noemen dit een kleine stad maar er wonen gewoon 1 miljoen mensen! We zijn hiernaartoe verhuisd omdat Koen een baan heeft aangenomen. Hij werkt voor het Chinese autobedrijf Great Wall Motors.

De eerste weken waren Jayson en ik veel thuis samen. Doordat er hier veel smog is konden we ook niet lekker naar buiten. Dat was voor mij wel moeilijk. Thuis in Nederland kon ik 3 dagen in de week werken en dat viel nu weg. De hele dag binnen, samen. Ik heb ieder voorlees boekje wel heel vaak in mijn handen gehad. Ik kon op een gegeven moment ook niet meer bedenken wat we dan nog samen konden doen…. Door de smog kon ik ook niet even lekker hardlopen en mijn hoofd leeg maken. Nee dat was niet makkelijk.

Nu gaat het beter. We hebben oppas gevonden en ook een internationaal kinderdagverblijf waar Jayson 4 keer per week 3 uur naartoe gaat. Erg fijn voor Jayson, dan kan hij leuk met andere kindjes spelen in plaats van alleen met zijn mama en papa.

Ik werd me er ook weer even van bewust dat ik niet 24 uur per dag mama kan zijn. Dat ik mijn werk, mijn bedrijf maar ook mijn hobby’s als hardlopen, koken en tekenen nodig heb om een leuke mama voor Jayson te zijn. Als ik een paar uur lekker heb kunnen werken dan kan ik daarna ook weer helemaal happy met Jayson spelen. Iets wat ik eigenlijk ook wel wist maar nu door ons China avontuur nog even met mijn neus op de feiten werd gedrukt. Het is voor mij gewoon ontzettend belangrijk om mijn eigen dingen te blijven doen! 

 

Beroemdheden

Ondanks dat er hier verschillende expats wonen zijn we een bezienswaardigheid. Zeker Jayson met zijn blonde haren en blauwe ogen. Jayson is beroemd roepen mensen hier al. Er worden veel foto’s van hem genomen en als we naar het winkelcentrum zijn geweest dan is het volkomen normaal dat hij met 5 ballonnen thuiskomt. Hij krijgt ook veel koekjes en snoepjes. Tot grote blijdschap van Jayson maar ik ben er niet zo blij mee. Vooral als ik dan vriendelijk aangeef dat Jayson wel genoeg gehad heeft vandaag. Dan kijken ze me alleen maar vragend aan omdat ze geen Engels spreken en ik geen Chinees en dan wordt het snoepje alsnog in Jayson zijn hand gestopt. Het is maar goed dat hij nergens allergisch voor is.

 

De mama’s in China

Ik zie ook wel verschillen met de Chinese mama’s. Zo valt het me op dat er weinig draagzakken en kinderwagens worden gebruikt. De Chinese mama’s dragen hun baby’s op de arm. Gewoon tijdens het boodschappen doen in de supermarkt of onderweg naar de bus. Pfff echt respect hoor! Ik zou het niet kunnen, zoo zwaar!

Ik zie nog wel meer verschillen. De Chinese baby’s worden in mijn ogen erg warm aangekleed.  Ze hebben een soort skipak aan van stof. Het zijn net kleine Michelin poppetjes. Ik krijg dan ook vaak commentaar dat Jayson te koud gekleed is. Tenminste ze maken met gebaren duidelijk dat hij geen muts op heeft of ze beginnen aan zijn broek te trekken omdat die omhoog is gekropen. Er is altijd wel iets van commentaar. In het begin twijfelde ik nog aan mezelf. Heb ik Jayson echt wel warm genoeg aangekleed dan? Tegenwoordig niet meer. Ik lach maar gewoon vriendelijk.

Zo ook afgelopen weekend. We maakte een georganiseerde fietstocht. Het was 15 graden, het zonnetje scheen en er was een klein beetje wind. Zegt de gids vragend: ‘hij draagt maar 1 broek?’ Ja wat denk jij dan…..;-) Onze oppas kleedt Jayson ook het liefst aan met dikke truien terwijl ik zelf in een t-shirt loop. Gelukkig kan Jayson het goed aangeven als hij iets niet wil.

 

 

Chinees eten

Het eten lijkt in niets op het Chinese eten wat we in Nederland kopen. Ik vind het Chinese eten hier erg lekker. Soms wel veel chili’s maar gelukkig kunnen Koen en ik dat hebben. Jayson natuurlijk niet. Die kan wel een beetje pittig eten maar niet zo erg. Gelukkig bestel je hier in China altijd meerdere gerechten. Je eet hier volgens het yin-yang pricipe.  Yin producten hebben een verkoelend effect op ons lichaam en Yang een verwarmend effect. Yang eet je veel in de winter, dat is de chili uiteraard maar ook schapenvlees, vis, rode paprika, kurkuma, oregano. Teveel om op te noemen. Yin zijn onder andere salades, avocado, courgette, andijvie, sinaasappel of een aardbei. Nu eten wij helemaal niet volgens deze principes maar hierdoor staan er wel allemaal verschillende gerechten op de kaart.  Hierdoor zitten er altijd wel een paar tussen die Jayson kan eten. Al blijft het wel een uitdaging dat hij ook zijn groentes eet. Het liefst eet Jayson alleen de rijst of de noodles. Al is dat niet anders dan in Nederland.

Vind je het leuk om meer te weten over ons China avontuur of wil je weten welke leuke stickers ik allemaal maak? Je kunt me vinden op www.ja-winkel.nl Enne heb je voor nu een vraag over ons China avontuur? Ik help je graag!

Wie weet tot schrijfs,

 

Liefs Jenny