De eigenwijze baby

Ik heb een baby die eigenwijs is. Niet haha-watisditgrappig-eigenwijs, maar meer in de categorie oplipbijtendvanellende-eigenwijs. Ondanks zijn korte levenservaring, zeg zo'n 150 dagen tegenover de ruim 13.500 levensdagen van mij, denkt onze K3 (kind3) dat hij zelf het beste weet wanneer hij aan de melk moet... Het drijft me op sommige dagen tot waanzin, melk is broodnodig dude, drink op! Maar wat doe je er tegen? Baby's wil is voorlopig nog wet.

Een dag uit het leven van onze K3

Meneer is aan het brullen van de honger. Hij weigert de borst én de fles. Ik bied hem welgeteld 2 opties aan. Onze jongste telg is onaangedaan en kijkt lekker om zich heen. Er valt ook zoooo veel te ontdekken! Zijn dekentje, de bank, zijn speeltje, zijn hand, oooo, wacht, wacht, een vlieg, ik zie een vlieg, het beweegt! Wat is dat toch voor iets bijzonders, dat ken ik nog helemaal niet! Weet je wat, ik kijk nog even rond of er meer valt te ontdekken. Je denkt toch zeker niet dat ik dan ook nog tijd heb om aan de fles te lurken?
En o wee als je het forceert. Zodra hij denkt dat mama de keuze voor hem heeft gemaakt om te drinken, gaat de boel op slot. Of beter gezegd; ván het slot. Krijsen, krijsen, krijsen. Wilsbekwaam weet je wel. Het is toch echt zíjn keuze om die melkfles aan de mond te zetten.

Adem in, adem uit. Ok. We beginnen opnieuw

Inmiddels sta ik net niet balancerend op een eenwieler op de metershoge trapeze met een hoelahoep om mijn middel, hem te vermaken, zodat meneer na zijn portie vermaak kan gaan drinken. Drinken is zo ontzettend primair en je doet er dan ook álles aan om je baby dat kostbare goedje te geven. Geloof me, je komt er nog wel achter wanneer het ooit zo ver komt.

Afleiding is de beste remedie en inmiddels is het niveau entertainment tot grote hoogte gestegen in huize Dogan. Even lijkt het alsof K3 toehapt. 'Hahaha, grapje mama! Ga jij nog maar hoelahoepen, misschien nog een Chinese bordenact erbij, lijkt me ook wel wat!' en weg is het momentum.

Diepe zucht! Pfffff, nóg een poging, kom op kind, het is al 6 uur geleden dat je met moeite 60 cc hebt gedronken. Dat is niet ok.
De overwinning is nabij, ik voel het. Mama zwiert met de fles, er komt een klein beetje melk in meneers mondje, maar wacht... laten we niet overdrijven. Niet die fles direct in de mond doen, rustig aan, laat je prooi zelf maar toehappen. Nog even wat geduld nu. Er is wat voorzichtig contact tussen mama en slachtoffer en net wanneer K3 denkt 'hè, das toevallig. Ik lust wel een slokje melk en hier is uit het niets een aanbod van verse melk', DAN moet moeders toeslaan. ZO! Hier met die fles, hoppaaa.

Fioew. Voorzichtig ontspan ik. Er is een voorzichtige knabbel, noem het een 'wil ik wel echt drinken twijfeltje'... Knaag, slik, hmmm, nee. Toch niet. GRAPJE! Ik maak zelf wel uit wanneer ik drink, ook al betekent dat, dat ik nu lig te brullen van de honger. Maar weet je wat? Probeer het over 3 minuten nog een keer en dan graag van voren af aan met die hoelahoep op de trapeze. Dat lijkt me wel wat.