);

Ow ow Corona: het is vakantie!

Ow ow Corona: het is vakantie!
4 maanden geleden begon de intelligente lockdown op 16 maart en deze blog is de laatste in de Corona reeks.  Niet omdat er een wondervaccin tegen Corona is gevonden, noch omdat de verlangde groepsimmuniteit er is. Nee, het einde is in zicht, omdat we simpelweg gewend zijn geraakt aan Corona. Na 4 maanden domineert het Corona nieuws niet meer ieders leven. De schappen bij de super zijn weer immer vol, toiletpapier is volop verkrijgbaar en de drukte op de wegen neemt elke dag weer toe. Sterker nog, mensen gaan zelfs weer met vakantie naar het buitenland. Niks El Gardenia of Holiday inn Thuis, we gaaan weer massaal op stap. Er is behoefte aan normaliteit. 
Ow ow Corona, wat heb je ons de afgelopen tijd veel geleerd over onszelf en onze behoeften en verlangens haarfijn bloot gelegd. 
 
"Melek is moeder van 3 kinderen die, net als de rest van alle kinderen in Nederland, tot 6 april niet meer naar school gaan."
Zo begon half maart deze reeks van inkijkjes in het leven van haar gezin in Corona tijd. De beloofde schoolopening op 6 april werd uiteindelijk 18 mei. Nooit eerder zijn de oudste 2 kinderen zo lang niet naar school geweest in hun schoolcarrière. Op 8 juni werden de 2 ochtenden verlengd tot 5 dagen in de week school en een maand later dient de zomervakantie zich aan. 
 
Ik heb niet veel ervaring heb met schoolse zomerbreaks, het is pas de derde keer dat we het fenomeen 'zomervakantie' meemaken, maar ik weet zeker dat dit schooljaar het stomste einde ooit heeft. Ja Corona, je hebt flink wat op je geweten jij klein groen monster... 
 
In 4 weken tijd een fatsoenlijk einde breien aan je schooltijd, is een lastige klus. Veel scholen zijn er niet in geslaagd. Niets dan begrip hiervoor en tóch doet het me pijn. De beloofde schoolreis voor K1 (kind1) inclusief overnachting om haar leven als Middenbouwer in te luiden, is geannuleerd. Bedankt Corona. In plaats daarvan gaat K1 2 x op een kort schooluitje. De school heeft haar best gedaan er iets bijzonders van te maken met een heuse busreis naar de bios met veel popcorn en zelfs frietjes. Er staat bij terugkomst een ijscovrouw op het schoolplein en in de poffertjeskraam worden er heerlijke poffertjes gebakken. 
Alle activiteiten die ter vervanging van de oorspronkelijke trip zijn gekozen, ademen feest uit. De kleuters zijn door het dolle heen. Puur feest, behalve voor hen die weten hoe het er anders uit had gezien. De juffen zijn sip en verzuchten dat het allemaal niet zo had moeten zijn en ik... ik doe met hen mee. Al heeft Corona ook een voordeel, vertrouwt een moeder me toe. Haar zoontje plast nog in bed en keek er ontzettend tegenop om een nachtje met zijn klasgenootjes weg te zijn. Elk nadeel heeft zijn voordeel blijkt maar weer.
 
Met 2 andere moeders sta ik veilig vanachter mijn zonnebril onhoorbaar te snuffen. Je merkt alleen aan de trillende onderlip die we hebben, dat we het zwaar hebben. Onze kinderen zijn tegelijk in de Onderbouw begonnen (groep 0, 1 en 2 samen wat de standaard is voor Montessori onderwijs). Na de zomervakantie gaan de oudsten uit de Onderbouw naar de Middenbouw. Een nieuwe klas, een nieuwe juf en de enige meester die school rijk is samen met een boel nieuwe klasgenootjes. Zo leuk dat het na 2 jaar zo ver is, maar zo sneu is de manier waarop... De leerlingen hebben geen kennis gemaakt met elkaar. Niemand heeft mogen wennen aan zijn nieuwe klas of bliksembezoekjes mogen afleggen om vol trots een werkje te laten zien. Sterker nog, ik weet zelf niet eens waar het nieuwe lokaal van mijn oudste is en wie de leerkrachten zijn. Ik ben nooit verder dan het Onderbouwplein gekomen en weet helemaal niets van de Middenbouw. Zucht.
 
Deze laatste dag valt me zwaarder dan ik had gedacht en de zorgvuldig verborgen traan glibbert dan eindelijk achter de zonnebril vandaan. 'Ik heb het ook zwaar ermee hoor', zegt moeder Wendy met glanzende ogen tegen me. Het stelt me gerust dat ik niet de enige melodramaticus bij het hek ben. Het gegil van de kinderen die steeds harder wordt, leidt gelukkig de aandacht af van de muizenissen waarover we sippen. 
 
5, 4, 3, 2, 1, ZOMERVAKANTIEIEIEIEIE!!!! 
 
Een schare kinderen joelen en gillen dat het een lieve lust is en stormen naar buiten. Volwassen tranen worden snel weggepinkt, gelach breekt door op alle gezichten en kinderen worden omhelsd alsof ze weken geleden voor het laatst zijn gezien. De school is uit. Het schooljaar 2019-2020 is officieel voorbij. 
 
Het is zomervakantie lieve allemaal! Maak er een fijne tijd van deze zomer en blijf vooral gezond. 
 
Meer blogs van Melek:
Het (op)groeiende gezin

Het (op)groeiende gezin

Om mijn gezinssituatie te omschrijven, heb ik in de loop van de jaren verschillende benamingen gehad. Eerst had ik baby’s, vervolgens dreumesen,…

Vreedzaam protesteren met of zonder kinderen?

Vreedzaam protesteren met of zonder…

Nog nooit heb ik zo lang gekeken naar mijn scherm en zin na zin gedelete. Moet ik deze column dan wel schrijven als het me niet…

Hét boek - hij ligt er al!

Hét boek - hij ligt er al!

Er wordt al dagen gestreden door de 3 kinders in huis om Het Boek. Als religieuze lezer zou je wellicht kunnen denken dat Het Boek waarnaar…

Hoe spreek je haar naam eigenlijk uit? Meylek dus! Melek heeft samen met Wouter 3 dotjes van eigenwijze kinderen. De oudste en enige dochter is van 2014, rap volgde meneer in 2015 en in 2017 kregen ze hun jongste boef. Naast Neerlandica en blogger voor o.a. De Tuinschuur, is Melek ook eigenaar van het huiskamerrestaurant De Groene Smulpaap. Ze kookt en eet graag lekkere dingen, recenseert, moestuiniert, betwetert, reist, bemoedert en speelt óók nog eens improvisatietoneel. Met haar scherpe blik observeert en schrijft ze verhalen over en met haar kroost. Ze is begonnen met naailessen, dus wie weet rolt er nog eens een broekje uit de oven in plaats van taart!  

 

Reacties 0

This thread has been closed from taking new comments.