Column: ongewenst scheldgedrag van je kids

De Man gaat met alledrie de kinderen boodschappen doen op de fiets. Boodschappen doen met papa, jaaaa! Dat gebeurt niet vaak, dus is het een groot feest met blije kindersmoeltjes. Uitgelaten roepen de kinderen rare woorden naar elkaar. Het heeft wel iets gezelligs, zo op de fiets met van die ouderwetse woorden die je verder alleen in Duckstad hoort. 

Knurft!

Vlegel!

Schobbejak!

Hollandse hoer!

WAT?! Ho, stop even! ‘Wat roep jij nou?’ ‘Eh, dat weet ik ook niet, maar het klinkt zo grappig’ zegt een kind bedremmeld. 

En ho, stop jij ook even voordat je de kinderbescherming erbij haalt. Ik beloof je, er is hier een heel -ik benadruk nogmaals, een héél!- goede uitleg voor dat een 3 turven hoge smurf midden op straat Hollandse hoer roept. Dussss…

De meeste mensen passen hun krachttermen arsenaal aan zodra er kinderen zijn. Van ‘godverdomme’ is er hier in huis al jaren geen sprake meer en ben ik overgestapt op het brave ‘potverdikkeme’. Daar kun je ook flink boos mee worden weet ik uit ervaring. ‘Hollandse hoer’ is iets waar ik zelfs in kinderloze tijden nooit mee heb gescholden. Maar hoe komen de kinderen dan aan zo’n gruwelijke term? Het is even zoeken, maar dan herinner ik het me. 

Lang leve cabaret 

In de auto was er onenigheid over de muziekkeuze van mama. De een wilde De Nachtwacht, de ander Maan, weer een ander alleen maar The Lion King. Zoveel mensen, zoveel muziekwensen. Mama wilde alleen maar Turkse muziek luisteren en aangezien we er niet uitkwamen, werd er cabaret aangezet. Lachen, gieren, brullen geblazen met Najib Amhali. Zóóó grappig die Mo en Karim sketch, aldus mijn kroost die te pas en te onpas ‘ik ben niet bang, ik ben niet voor een grote slang’ zongen. 

Ronald Goedemondt, Najib Amhali, Brigitte Kaandorp en nog wat meer artiesten passeren tegenwoordig de revue. Het is vrij kindvriendelijk. Op zich. Als je de krachttermen achterwege laat. Meestal ben ik op tijd om het gefuck en gekut voorbij te zappen in de auto. Maar soms ook niet. En dat heb ik geweten! 

Een onschuldige sketch over vrijdag discriminatiedag (I AMhali) bij de slager eindigt met het dametje die de Berberaap in de rij uitscheldt die voorkruipt. Hup, naar achteren met je gestolen kleren kleine Hezbollah strijder roept mevrouw bekakt uit. Hmm, dit kan nog wel denk ik bij mezelf en luister verder. De ‘Berberaap’ in kwestie beseft zich dat het vrijdag discriminatiedag is en roept olijk Hollandse hoer terug.

Aaaaaaah, Najib, wat zeg je nou? Ik luister met kleine kinderen naar je! Mijn hartslag is uit het niets een flink stuk hoger en bezorgd kijk ik in de achteruitkijkspiegel. Het blijft tot mijn verbazing muisstil en ik zie alleen maar lezende koppies. Er komt geen reactie en de kinderen praten over de Duckies waarmee de achterbank ligt bezaaid. Zouden ze dit dan helemaal niet gehoord hebben? Ik slaak een zucht van opluchting als er geen vragen komen wat hoer betekent. Fijoeh. 

Kinderen vergeten niks 

Maar ergens hè… Ergens in die koppies heeft de onbekende krachtterm een plekje veroverd. Want voor je het weet, zit je op de fiets en moet je midden op straat met het schaamrood op de kaken een kind ter verantwoording roepen. Allemaal de schuld van die Najib. 

Meer blogs van Melek: