Bring the sexy back!

Op zeker ogenblik vroeg ik mij eens af hoe ik tegen mezelf aan zou kijken wanneer het fenomeen, ‘’ideaalbeeld’’, niet zou bestaan. Welk referentiekader zou ik dan hanteren? En de rest van de wereld? Hoe zou ik dan in mijn vel hebben gezeten? Hetzelfde als nu? Wat is er toch met dat ooit zo strakke lijntje gebeurd? Samen met mijn onbevangenheid nam dat strakke lijntje de benen. Nog geen tien jaar geleden was ik van beiden in het bezit. Alleen toen had ik daar helemaal niet zo’n erg in. Als er geen ideaalbeeld zou bestaan dan voer ik waarschijnlijk weer terug naar dat lijntje van tien jaar geleden. Dan is dat mijn referentiekader. Geen reëel referentiekader want ik ben inmiddels tien jaar ouder en drie kinderen verder. Dat doet nou eenmaal wat met je lijf.

Ik denk serieus dat wanneer ik nog steeds mijn maatje 36 van toen had, en net zo strak in de lak als toen zat, ik nog niet tevreden was. Als ik namelijk voorbij het referentiekader van mijn lijntje van tien jaar geleden ga, dan is er nog een element dat zeker een rol speelt. Dat is het feit dat ik mijn lijf niet meer als iets seksueels kan bestempelen na het baren van drie kinderen. Mijn lijf heeft een transformatie en een ervaring ondergaan en van die transformatie was mijn lief ook getuige. Samen zagen we mijn lichaam veranderen. Mijn lijf vervulde het ultieme doel met verve. Het maakte drie gezonde kindjes. Drie baby’tjes groeiden ooit in mijn buik. Daarnaast zagen mijn lief en ik elkaar ouders worden. Ik zag hem papa worden en hij zag mij mama worden. Prachtig! Ontroerend! Dit kan mij tot de dag van vandaag nog intens raken. Het mooiste wat we elkaar in onze relatie konden schenken.

Als ik daar aan denk, dan valt dat ideaalplaatje in het niet. Want ik weet nu waar een lichaam, mijn lichaam, toe in staat is en waar het voor is gemaakt. Dat gaat ver voorbij het zogenaamde ideaalplaatje! Die heupen die mee groeiden met het groeien van de baby’tjes in mijn buik, waren noodzakelijk om mijn meisjes dat warme nestje en de ruimte te bieden die zij nodig hadden om te groeien.

Het zou toch wat zijn als mijn lijf besloot een stokje te steken voor het meegroeien van mijn lichaam met het baby’tje in mijn buik. ‘’Ho, ho…stop maar, tot hier en niet verder! Anders voldoet de eigenaresse niet meer aan het ideaalplaatje!’’ Zo werkt dat gelukkig niet in de natuur. Het lichaam houdt geen rekening met het schoonheidsideaal wanneer het zijn ultieme doel dient. Daar is het lichaam namelijk niet voor bedoeld. Als ik er op deze manier naar kijk, dan kan ik eigenlijk niets anders dan mijn lijf dankbaar zijn voor de onvoorwaardelijke diensten die het me mijn leven lang trouw leverde. En dan kan ik mezelf ook niets anders dan gelijk geven over het feit dat ik het niet meer als iets seksueels zie.

Toch is er ergens dat verlangen om me zo nu en dan eens sexy en aantrekkelijk te voelen. Wat lijkt het me heerlijk om me weer net zo onbevangen te voelen als voordat ik kinderen kreeg. Hoe doe ik dat wanneer ik mijn lijf niet meer zo kan zien? Ik verruil het ideaalbeeld gewoon voor een sexy mama lichaam!

Bring the sexy back!