Op brillenjacht: de smeekbede aan brillenontwerpers

In de deuropening staat een heel boos klein meisje. 'Wat is er met jou aan de hand?' vraag ik verbaasd. 'Niiikkksss' wordt er op het ultrasone toontje wat De Dochter machtig is, eruit gegooid. De Man loopt ook naar binnen en schudt zijn hoofd. Wanneer K1 (kind1) in een hoekje stoom zit af te blazen, vraag ik hoe het bij de oogarts ging. Aha. Het is zo ver. K1 moet aan de bril en mevrouw vindt dat maar niks. De opgewekte stem doet zijn entree en met een veel blijere stem dan ik daadwerkelijk ben, zeg ik enthousiast dat we een leuke bril gaan uitzoeken. Misschien wel een mooie groene. 

Op brillenjacht

'Ik wil alleen een bril met kikkers en prinsessen erop' roept de kleine brildrager in spé. Dat lijkt mij ook wel wat! Een week later struinen we op afspraak 4 brillenwinkels af op zoek naar een kindermontuur. Pfffff.... De bril met kikkers en prinsessen vinden we niet, al moet ik tegen de Ray Ban mensjes zeggen dat jullie het heel leuk doen met die brillenpootjes die een ander motiefje hebben. Eentje zelfs precies zoals de pyjama van Madame Bijna Bril. Kijk dan, hoe leuk! Maar nee hoor. Elke keer grijpt K1 naar een knalroze bril, of een andere lichtgevende tint met glitters in het roze spectrum. Ik vind de keuzes van De Dochter op zijn zachts gezegd té lelijk. Wie bedenkt deze kleuren? Daar kan je toch niet met goed fatsoen naar kijken…

Van binnen slaak ik een diepe zucht

En deze dan?' zeg ik, terwijl ik een mooi, klein montuurtje in aardetinten op haar neus plant. De arme bril wordt zonder een blik waardig te gunnen, kwaad uit mijn handen gegrist. Lelijk is het onverbiddelijke oordeel.  Het bakje waar gepaste brillen in moeten voor desinfectie, is vol. De andere 3 bakjes ook. Of ik een nieuwe mag, want ehm, De Dochter en ik zijn er nog steeds niet uit. Alhoewel, niet uit. We hebben nog geen compromis gevonden, want welke bril zíj wil, is overduidelijk. 

We zijn inmiddels vele, vele, vele gepaste brillen verder. Het is een rode Hello Kitty bril geworden en een gigantische zachtroze glitterbril waar de helft van haar gezicht achter verdwijnt als reservebril. Wat een gruwelijk compromis. Mevrouw’s eerste keuze is een pijn aan je ogen doende helse paars. Nog erger dan die glitterbril, het kan echt. De tranen schoten in mijn ogen van pure verblinding. Elk montuur in een zachte tint die De Dochter hartstikke goed zou kunnen staan, wordt genegeerd. Hoe lichtgevender, hoe beter. Had ik kunnen weten. Dat werkt ook zo met schoenen en ontwerpers springen graag in dat lichtgevende gat. Grrrr. 

Aangezien kinderen brillen uitkiezen puur gebaseerd op de glitter cq bling factor en niet of het hen daadwerkelijk staat, volgt hier een smeekbede aan de dames en heren brillenontwerpers die zelf vast niet tegen een fluorescerende bril en ziek uitziend kind hoeven aan te kijken. Anders hadden ze wel wat anders bedacht... 

Smeekbede aan Brillenontwerpers 

Beste mevrouw, meneer De Kinderbrillen Ontwerper,

Wilt u alstublieft STOPPEN met het maken van brillen die zo fel gekleurd zijn dat je als ouder bang bent dat er elk moment een vliegtuig kan landen op je kind? Van elke tint waar men niet zonder zijn ogen fijn te hoeven knijpen naar kan kijken, zou u zich moeten beseffen dat het geen prettige kleurschakering is voor het menselijk oog. Er zijn weinig huidskleuren die al die glinsteringen aan kunnen en er na het opzetten van een dergelijk geval niet ziekelijk uit zien. 

Begrijp me niet verkeerd beste Brillenontwerpers; ik heb niets tegen brillen, noch iets tegen fel gekleurde brillen. Ik draag zelf ook regelmatig een bril. Een bril op een kindersnoet staat hartstikke wijs en leuk! Maar kunnen we alsjeblieft overgaan op kleuren die een klein bleek kinderhoofdje daadwerkelijk leuk staan, i.p.v. dat het gezicht ziekig wit, knalroze of geel uitslaan?  

Namens alle wanhopige ouders, die tegen een knalroze of anderszins glinsterend montuur, die voor geen meter staat, moeten aankijken,

Dank u wel. Uit de bodem van onze felrood gekleurde hartjes, dank u wel. 

Meer blogs van Melek: