Alleen en zonder kinderen op vakantie

‘Goh, wat dapper’ zegt mijn koffieafspraak wanneer ik vertel dat ik alleen met vakantie ga. ‘Dat zou ik echt nooit kunnen, wat goed van je’ voegt ze er prompt aan toe, alsof het woord ‘dapper’ niet duidelijk genoeg was dat zij nooit of te nimmer alleen met vakantie zou gaan. 

Een vakantie alleen

Geloof het of niet, maar 6 jaar geleden had ik ook niet gedacht dat ik uit zou kijken naar een vakantie alleen. Dat doen kinderen blijkbaar met je. Kinderen, je krijgt er zó veel voor terug! Misschien had ik toen ook wel tegen een alleengaande vriendin gezegd dat het dapper is. Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik naar deze vakantie uitkijk en niet zo’n beetje ook! Een week waar ik alleen maar rekening hoef te houden met mijn eigen wensen, mijn eigen ritme en mijn eigen grillen. Kom maar op met die week vol zon, zee en rust. 

Met een knoop in mijn maag vertrek ik

Wanneer het dan eindelijk zo ver is, ga ik toch met een klein knoopje in mijn maag richting het vliegveld. Sja, dat hoort er misschien ook wel bij. Nog snel een hapje eten en een taxfree aankoop later, krijg ik iets meer rust. De verkoper blijkt een Egyptenaar te zijn en ziet op mijn boarding pass dat mijn eindbestemming Hurghada is. Hij wil me wel tips geven voor tijdens mijn verblijf in Egypte. Of ik zijn telefoonnummer wil. Grinnik. Was dat een flirt? Ik ben al 6 jaar onbeflirt, dus ik weet het niet zo goed. 

Alleen naar Egypte

Wanneer ik aankom in Egypte, ben ik een half boek en een hernia verder  Zelfs voor een klein mens zoals ik, is het krap... Bij de douane kun je je met een geldig Nederlands paspoort aan de balie direct je visum kopen en voila, daar ben je dan in het Land van de Farao’s. Niet dat ik van plan ben piramides te bezoeken. No sirree. Ik wil oprecht helemaal niets doen. Meer dan lezen en snorkelen zit er niet in. Jammer van die waanzinnige bouwwerken, maar mama heeft rust nodig. Zon, rust en vooruit, een cocktail op zijn tijd. Je eigen rug insmeren met zonnebrand is al intensief genoeg heb ik me voorgenomen en wat blijkt? Het is nóg inspannender dan ik dacht! Met als resultaat een verbrande schouder die wel 2 nachten heeft geloeid van de hitte, maar dat terzijde. 

Best fijn in m'n uppie

Het is fijn om met mezelf te zijn. Ik ben best aangenaam gezelschap merk ik en ik leer me in de korte week weer van mijn leuke kant kennen. O, dáár ben je Meylek! Dat is lang geleden. Hoe gaat het met je? Verstopt onder dikke lagen van gezin eerst, de kinderen hebben mama nodig en een grote laag met drukdrukdruk. Elke zonnestraal schraapt een opgespaarde laag van het een of het ander eraf en ineens voel ik me kilo’s lichter en zorgeloos. Wat heerlijk. Zo kan ik kennelijk nog zijn. Zo wíl ik ook zijn! 

Snorkelend in de volle zon gaan de dagen snel voorbij. De onderwaterwereld is prachtig en ik geniet er enorm van. Ik voel me gezegend met al deze pracht en praal waar ik zorgeloos van mag genieten. Er zijn genoeg leuke mensen met wie ik een praatje kan maken of samen een hapje mee kan eten. De eenzaamheid waar ik van te voren tegen had opgezien, is nergens te bekennen. Het is heerlijk. Het eenzaamst voel ik me juist wanneer ik het thuisfront spreek en de kinderen tig keer vragen hoe veel nachtjes slapen het nog is voor ik thuis ben, of wanneer een kind me toevertrouwd dat ik de allerliefste mama ben en ze me zo mist. Ik probeer de aandacht af te leiden door te vertellen over kameel Oscar die ik heb ontmoet en mocht aaien. Een echte kameel mama? Ja, een echte kameel! Natuurlijk moet je na het aaien ‘bakshees’ betalen, maar vooruit, het hoort er bij. De kinderen zijn enorm onder de indruk en vergeten eventjes dat ze me missen. Iedereen nog een dikke kus en tot over nog maar 3 nachtjes slapen! (nee! Niet nog maar 3 nachtjes!) Een paar minuten na het gesprek komt de verlossende app van De Man dat het weer goed is met de kinderen. Gelukkig maar, want dit wil ik volgend jaar weer. 

Een kinderloze vakantie is aan te raden voor iedere ouder!

Voor elke ouder met de grootste zorgtaak die nog twijfelt: ik kan een kinderloze week in de zon iedereen aanraden. Het is belachelijk vermoeiend om altijd maar in de weer met de koters te zijn en voor elk wissewasje het aanspreekpunt, intermediair én oplosser te zijn. In ons gezin schiet mama er dan te vaak bij in. Nee zeggen lukt me niet. Wel tegen de kinderen overigens. Al die andere verzoeken, daar ga ik de mist mee in. Als de kinderen op bed liggen en het eindelijk rustig in huis is, kan ik alleen maar laveloos op de bank zitten. Te moe om nog maar iets te doen. Maar dat gaat vanaf nu dus anders worden. Meer tijd voor ikke! Doe je mee? Je verdient het! 

Meer blogs van Melek: