Mama's moddermonsters

Na de afgelopen zomervakantie heb ik weer mijn ‘eigen’ Welpenspeltak bij onze Scoutinggroep. Na een jaar geen leiding te zijn geweest vind ik het weer heerlijk om elke week leuke dingen te verzinnen voor en te doen met een groep kids.

Soms doen we van die dingen waarvan ik weet dat ik het als moeder niet snel met m’n kinderen zou doen. En misschien zelfs niet goed zou vinden als ik erbij was. Terwijl ik er met m’n Welpen volop van geniet… Zó grappig!

Zo hadden we een paar weken geleden opkomst in het bos, niet bij ons clubhuis. Ja, helaas staat ons clubhuis niet in het bos – pech gehad. Dus spreken we dan gewoon maar af en toe af om daar onze opkomst te draaien.

Nu hadden we gedurende die week wel wat twijfels over het weer. Natuurlijk hielden we nauwlettend Buienradar in de gaten, om op vrijdagochtend te beslissen wat het ging worden. Op dat moment zag het er naar uit dat het nét goed zou gaan. Pas om een uur of zes zou het gaan regenen, en wij hebben opkomst van vier tot zes uur. In werkelijkheid begon het al veel eerder te spetteren. Gaf niks, we zijn immers niet van suiker.

Het grote voordeel van het regenachtige weer in die week was dat de avonturenspeelplaats in het bos extra avontuurlijk was. Modderplassen: heerlijk om in te stampen met je laarzen. Of met je gympen natuurlijk. De houten paaltjes die een soort van pad door de vijver vormen waren een beetje glad en glibberig. Dat maakt de route alleen maar spannender.

Op de avonturenspeelplaats hebben  ze ook een glijbaan. Een echte, van staal. Maar hey – een modderglijbaan is natuurlijk veel interessanter! Die was er ook – vanzelf ontstaan door de regenval van die week. Direct naast de echte glijbaan.

Dus: waar gleden de maffe mannetjes vanaf? Juist, van de modderglijbaan. In volle overtuiging en gierend van de pret. We kwamen terug op de parkeerplaats met een aantal echte moddermonsters. Ze zagen er niet uit, volledig onder de prut. En ze stráálden! Enigszins beschaamd keek ik naar de reactie van de moeders. Want hey, die moesten die moddermonsters wel mee naar huis nemen in hun auto…

Toen ik later thuis kwam, vertelde ik over ons modderavontuur aan een vriend van mijn man. En ik moest daar iets heel eerlijk bij bekennen. Dat ik niet zeker weet hoe ik had gereageerd als we met ons gezin in het bos waren geweest, en het waren mijn eigen kinderen die van die modderglijbaan af gingen rollen. Had ik dan ook zo hard gelachen, of zou ik misschien toch hard geroepen hebben dat ik het niet wilde hebben?

Wat zou jij doen?

Bovenstaande foto is afkomstig van Scouting Nederland.