Onze zoon is hoogbegaafd
Als je kind niet mee kan komen op school is dat heel erg vervelend. Maar als je kind té makkelijk met school mee kan komen is dat zeker net zo vervelend. Zo kan een kind dat te goed mee kan komen een klas overslaan, maar vaak geeft dit sociaal weer problemen. En daag je een kind daar echt meer mee uit?? Meestal niet.
Onze zoon is hoogbegaafd
Onze oudste zoon is hoogbegaafd en onze andere zoon begaafd (dit betekent boven gemiddeld slim). En waar onze derde zit, is nog een verrassing.
Onze jongens hebben het nooit moeilijk gehad op school, sterker nog vanaf het begin krijgen ze extra uitdaging. Voor Dylan (slim) is dit voldoende. Dit biedt hem veel uitdaging. Voor Justin (hoogbegaafd) is dit nog nooit voldoende geweest.
Gedrag bij hoogbegaafdheid
We kunnen aan Justin merken dat hij te weinig uitdaging krijgt. Hoewel heel veel kinderen in de klas tegen hem op kijken, is hij heel erg onzeker. Dit merken we thuis in opstandig gedrag. Veel kinderen die slim of hoogbegaafd zijn, denken ze dat ze niet mee kunnen komen. Ze worden vaak niet of nauwelijks uitgedaagd, waardoor ze lui worden en geen zin meer hebben om te werken.
Hoogbegaafde kinderen krijgen nogal eens onterecht het stempeltje ADHD opgeplakt. Justin sliep als baby overdag bijvoorbeeld nooit en wist al heel snel (met 1,5 ) de verschillen in de taal (verledentijd, meervoud, etc.). Hij sprak ook al hele zinnen en kon puzzelen als de beste. Maar omdat ze dus veel aandacht vragen, omdat ze nu eenmaal alles graag willen weten, worden ze snel als lastig ervaren en krijgen een stempeltje ADHD. Niet alleen op een creche of peuterspeelzaal ook op school weten ze niets, echt helemaal niets van hoogbegaafdheid! En ik spreek uit ervaring.
Justin kon in groep 1 nog niet lezen (ja einde groep 1) en kende niet alle dinosauriërs uit zijn hoofd. Dit is een misvatting die veel mensen maken. Dat iemand hoogbegaafd is, wil niet zeggen dat ze alles van een bepaald onderwerp weten. Gelukkig kon Justin bij ons goed onder woorden brengen dat hij het te makkelijk vond op school. Hij wil graag uitgedaagd worden en hoe meer hoe beter. Hij zit nu in groep 6 maar een rekenwerkje van groep 8 doet hij met gemak. Verwacht alleen niet dat hij een som gaat uitwerken of iets dergelijks. Daar is hij te lui voor, omdat hij daarin nooit is uitgedaagd. Hij slaat een lastige vraagstelling dan ook over. Want ja nadenken heeft hij nog nooit hoeven doen.
Leerkrachten en hoogbegaafdheid
Een leerkracht herkent hoogbegaafdheid niet, omdat hij of zij hier gewoonweg heel weinig ervaring mee heeft en niet weet wat hiermee te doen. Ook nu het bekend is dat Justin hoogbegaafd is, blijkt het heel erg moeilijk om hem hierin te begeleiden. Ze weten niet wat ze ermee moeten, omdat er te weinig ervaring mee is.
Sociaal en emotioneel
Voor school is het de kortste klap en makkelijkste stap om een klas over te slaan. Maar een kind is hier bijna nooit bij gebaat, omdat het sociaal niet aanlsuit bij een groep hoger. En de leerstof biedt vaak ook dan nog onvoldoende uitdaging.
Ik heb al veel ouders gehoord van wie hun kind een klas overgeslagen hebben, dat hun kind thuis soms echt babygedrag laat zien. Dat komt omdat het sociaal de hele dag op zijn tenen aan het lopen is. Ook vind ik dat ze dan veel te jong op het middelbare onderwijs komen. Ze zijn dan nog kinderen terwijl de klasgenoten al jongvolwassen aan het worden zijn.
Vaak wordt ook gedacht dat een kind die hoogbegaafd is, een sociaal emotionele achterstand heeft. Dit is niet altijd het geval. Justin loopt bijvoorbeeld gelijk met de rest van zijn leeftijdsgenoten, sociaal en emotioneel.
Een hoogbegaafd kind kan erg in zichzelf keren als het niet begrepen wordt door zijn omgeving. Het kind zou zich dan nog meer op zijn boeken storten.
Voor een hoogbegaafd kind is de situatie en uitdaging op school zeer belangrijk. School kan dan ook een enorme afknapper zijn. Een kind denkt op school veel te gaan leren. Wat een afknapper als dat dan tegen blijkt te vallen. Ook lopen deze kinderen een grotere kans om gepest te worden, want het zijn toch kleine betwetertjes. Het is voor deze kinderen dus erg belangrijk om begrepen te worden. Ze hebben nu eenmaal enorme leerhonger, waar ze zelf niets aan kunnen doen.
Heb jij ervaring op dit vlak? Is jouw kind hoogbegaafd?
Aan de ene kant fijn dat je zulke slimme kinderen hebt maar de nadelen klinken niet fijn.
ik vind sowieso dat leerkrachten al heel snel niet meer weten wat ze wel of niet moeten doen zodra een kind iets afwijkt van het standaard.
Zijn er geen speciale basis en middelbare scholen voor hoogbegaafde kinderen?
En is hij naast hoogbegaafd ook niet hooggevoelig, als ik zo hoor hoe die thuis is.....
Ja er zijn wel speciale scholen voor hoogbegaafd kinderen. Maar daar voelt hij zich zelf niet Prettig bij. Hij is Inderdaad heel gevoelig. We hebben nu een cursus Spaans voor hem en daar kan hij zijn ei goed in kwijt.
Leuk om op deze blog nog een aanvulling te lezen op je vorige blog over dit onderwerp! Wij houden het uitdagende zeker in de gaten en ik moet zeggen dat de juffen het goed oppakken, de school heeft zelfs een computerprogramma voor hoogbegaafden aangeschaft al werkt mijn dochyer momenteel met een ander programma begreep ik.
Heel herkenbaar je verhaal. Ik ben leerkracht en heb gelukkig hulp ingeschakeld toen ik een erg slim en ongelukkig mannetje in mijn groep had. Een heel fijne samenwerking met ouders en psycholoog heb ik als zeer leerzaam ervaren.
Sinds dien (2004) ga ik bij twijfel altijd het gesprek hierover aan. En ik kom er eerlijk gezegd ieder jaar wel 1 of 2 tegen. Soms HB soms niet maar wel bijvoorbeeld een heel hoge verwerkingssnelheid.
Inmiddels ben ik werkzaam in een leonardogroep op een begaafdheidsprofielschool.
Er zijn ook veel leerkrachten tegenwoordig die het zien en zorg hebben om deze kinderen.
Helaas loopt de overheid nog erg achter de feiten aan en ontbreekt het aan middelen en scholing.
Ik hoop dat we met zij n allen (ouders en leerkrachten) verschil kunnen maken. Deze kinderen lopen groot risico op uitvallen, depressie of beperkte sociaal emotionele ontwikkeling.
Er is niks leuks aan hoogbegaafdheid en handig is het vaak ook niet.
Ik ben het helemaal met je eens. Nee het is zeker niet leuk om hoogbegaafd te zijn. Ik ben constant met school in strijd geweest. Steeds was het te weinig. Ze hebben dit schooljaar een plus klas en daar kan hij zijn hart ophalen. Maar nog mist hij veel uitdaging! Hij zit nu in groep 7 en we waren dinsdag naar een open dag van het Gymnasium, daar mocht hij wat werkjes maken. Dat deed hij met gemak. Ze hebben ons gevraagd of we zeker weten dat we hem volgend school jaar niet over willen hebben. Maar ik ben zo bang dat hij het sociaal emotioneel niet aan kan. En als we hem vragen zegt hij zelf dat hij naar groep 8 wil Dat snap ik ook wel, dat hij bij zijn vriendjes wil blijven. Maar ik heb wel gemerkt dat hij op de middelbare school straks aan zijn trekken gaat komen.
We zijn nu sinds kort bij een psygoloog die gespecialiseerd is in hoogbegaafdheid. En dat is erg fijn.
Ik vind het echt lastig. Onze oudste (8) is begaafd (vorig jaar getest) maar loopt emotioneel wat achter (al gaat dat steeds beter). Hierdoor heeft hij 2,5 jaar gekleuterd. De jongste (5) kon 3 maanden voor hij 5 werd lezen. Hij pikt alles op wat we met de oudste oefenen. Ik vermoed dat hij hoogbegaafd is. Hij telt tot 1000 en doet al sommen en heeft een erg goed geheugen. Hierdoor heeft de oudste het idee dat hij erg dom is, want zijn kleine broertje antwoord vaak sneller. De jongste speelt nog erg graag, dus de uitdaging die school beloofde gebeurd niet, want hij wil liever spelen. En een kleuter mag dan gewoon lekker spelen van de juf. Ik durf hem ook niet teveel te stimuleren vanwege zijn grote broer. Maar eigenlijk vind ik dat ook niet kunnen, ik weet gewoon niet meer wat ik het beste kan doen en maak me er best zorgen over.
Ik snap je probleem helemaal, bij ons is de tweede begaafd en voelt zich ook altijd minder. En als je dan ook nog eens de oudtse bent zoals bij jullie is dit erg lastig. Wij gaan met onze oudtste (hoogbegaafd) inmiddels naar een buro (psygoloog) die gespecaliceerd is in hoogbeghaafdheid. Ik wist niet eens dat dit er was. Maar zij weet precies waar hij behoefte aan heeft. Zij bespreekt dit met hem, maar ook met mij en school. Onze school staat hier erg open voor.
Justin wilde niet spelen in de kleuterklas, was alleen maar werkjes aan het maken. Ik denk dat je hem niet te veel moet stimuleren. Want juist alleen maar fijn als hij nog wil spelen. Merk je dat hij toch te kort komt qua uitdaging, ga dan weer met de juf om tafel. Justin wordt echt verdrietig als hij te weinig uitdaging heeft/krijgt. Ik merk het meteen aan zijn gedrag.
Mocht je nog iets willen weten of vragen, mail mij gerust! info@kidzblogger.nl
Heel veel succes en wijsheid.
Yvonne