In de rubriek: De zwangere buik van … stellen we 10 vragen aan moeders over de tijd dat ze zwanger waren. En natuurlijk tonen we zwangere buiken. Blote buiken, geklede buiken, kleine, grote, het maakt niet uit. Mooi zijn ze allemaal!

Dit keer is het de beurt aan de 28 jarige sportieve lerares Charlotte. In de zwangere buik van… vertelt ze heel openhartig over haar zwangerschap. Lees je mee? 

 

Hoeveel weken zwanger was je toen deze foto genomen werd?

Ik was hier 25 weken en 5 dagen zwanger. Tot ongeveer 20 weken had ik geen last van stria, maar daarna is het bergafwaarts gegaan. Helaas verschenen er de nodige strepen.

 

Hoe heb je je zwangerschap beleefd?

Voordat ik zwanger was van mijn zoon heb ik een miskraam gehad. Meteen hierna ben ik weer zwanger geworden. De eerste 12 weken vond ik het erg spannend. Bij elk pijntje was ik bang dat het wederom mis zou gaan. Deze angst ebde gelukkig na een tijdje weg.

Daarna heb ik mijn zwangerschap redelijk onbezorgd beleefd. Het enige wat ik wel had is dat ik mezelf vrij jong vond (ik was 23). Hierdoor had ik het gevoel dat ik telkens werd aangekeken etc. Achteraf gezien kan ik zeggen dat het gevoel meer bij mezelf lag dan dat het ook daadwerkelijk zo was.

 

Was je misselijk in het begin?

Ik ben de eerste 16 weken flink misselijk geweest. Helaas bleef het niet alleen bij de ochtend maar was ik echt de hele dag misselijk. Gelukkig hoefde ik niet (veel) over te geven, het is maar een paar keer voorgekomen. 

 

Had je bijzondere (eet) gewoontes tijdens je zwangerschap?

Als ik mijn man mag geloven was ik af en toe echt onuitstaanbaar. Als dingen niet helemaal gingen zoals ik het in mijn hoofd had kon ik aardig ontploffen. Laten we het maar de schuld van de hormonen geven ;-)

Qua cravings viel het ook wel mee. Manlief is maar vier keer in de gehele zwangerschap ’s avonds op pad gestuurd om McDonalds te halen!

Verder, zover ik het me nog herinner, had ik geen opvallende gewoontes. Wel smeerde ik mijn buik elke dag netjes in met crème. Niet dat het heeft geholpen, maar toch!

 

Na hoeveel weken zwangerschap beviel je?

Met 37 weken had ik een controle bij de verloskundige. Mijn hele zwangerschap is goed verlopen dus was eigenlijk nergens bang voor. Mijn man zette de auto nog even weg terwijl ik alvast naar binnen ging. Ze begon met mijn bloeddruk opmeten. “We doen het ook nog even aan je andere arm” zei de verloskundige. Ik vond het een beetje vreemd, maar er ging nog niks dagen. Zodra mijn man binnenkwam zei ze dat ze het ziekenhuis even belde met de boodschap dat wij er meteen aan kwamen. Mijn bloeddruk bleek torenhoog te zijn. Ik hield ook ontzettend veel vocht vast. Dit was voor haar een indicatie om ons naar het ziekenhuis te sturen.

Eenmaal daar aangekomen werd ik aan de CTG gelegd, werd er bloed afgenomen en werd mijn urine op eiwit verlies getest. Na anderhalf uur bleken mijn bloedwaarde wel wat aan de hoge kant en had ik ook wat eiwit in mijn urine. Het bleek zwangerschapsvergiftiging te zijn. Ik moest de dag erna in de middag terugkomen. Eerst bloedprikken en als ik dan nog zo’n hoge bloeddruk had zou ik ingeleid worden.

Die nacht deden we natuurlijk geen oog dicht. Eindelijk was het zover en reden we naar het ziekenhuis. Via het lab naar de poli verloskunde. Ik werd weer aan de CTG gelegd en na ongeveer een uurtje kwam er een arts aan mijn bed. “Uw bloeddruk is nog steeds heel hoog en de waardes van het bloed zijn ook niet goed, maar het is nu midden op de dag en we kunnen u niet gaan inleiden. Morgen hebben we het te druk dus komt u zaterdagochtend maar weer terug.” Stomverbaasd waren we allebei.

Mijn voeten waren inmiddels opgezwollen naar formaatje olifant en lopen was bijna niet te doen, en ik werd gewoon naar huis gestuurd! We kregen een telefoonnummer mee met de boodschap dat we moesten bellen als er iets was. Nou mooi niet dus! Kan ik zeker weer twee uur op zo’n bed gaan liggen, lek geprikt worden om vervolgens weer naar huis gestuurd te worden.

Tegen de avond zette mijn voeten zó op dat ik bang was dat het velletje zou knappen als ik opstond. Mijn man is normaal gesproken niet zo dwingend type maar hij heeft uiteindelijk het ziekenhuis gebeld en we moesten weer komen. Er is toen besloten om me een nachtje te houden en de volgende ochtend te gaan inleiden.

Ik ben bevallen met 37 en een halve week.

 

Werd het een natuurlijke bevalling of een keizersnede?

Na 12 uur weeën te hebben gehad en maar 3 centimeter ontsluiting besloot mijn zoon dat het genoeg was geweest. Zijn hartslag ging alle kanten op. Binnen een half uurtje is hij toen ter wereld gekomen middels een spoedkeizersnede.

 

Was het geslacht van je kindje een verrassing of wist je het al lang?

We hebben een speciale echo ingeland met 16 weken om het geslacht te laten bepalen. Ik denk dat mijn man  het wel zou trekken tot de bevalling, maar mijn nieuwsgierigheid overwon!

 

Je hebt hierboven al verklapt dat het een jongen werd. Hoe heet hij?

Hij heet Ifan John Evans. Mijn man komt uit Wales, Groot-Brittannië. Zijn moedertaal is dan ook Welsh (geen touw aan vast te knopen, trouwens!) Zijn opa heet Evan en de Welsh versie hiervan is Ifan. Zijn tweede naam is de naam van mijn opa.

We hebben heel specifiek gekozen voor een naam in het Welsh, maar hij moest wel gemakkelijk én goed uit te spreken zijn in het Nederlands.

 

Als je het overnieuw mocht doen, zou je dan proberen de zwangerschap anders te beleven, iets anders te doen?

Ik denk het wel. Ik zou me minder druk maken om wat andere mensen van me vinden. Ook zou ik bewuster om willen gaan met het zwanger zijn. Meer genieten, heel cliché ;-)

 

Heb je nog tips voor mama’s to-be?

Vertrouw op je gevoel en laat de hele wereld maar lekker kletsen. Iedereen heeft ergens wel een mening over. Doe gewoon wat lekker voelt voor jouw en je kindje!

 

Dank je wel Charlotte voor je openhartige en leuke bijdrage aan deze rubriek!

Wil je Charlotte volgen? Ze blogt op www.lovelycharlotte.nl  en je kunt haar volgen op Twitter, Facebook en Instagram.

Meer uit deze rubriek lezen? Ga naar De zwangere buik van….