De zwangere buik van: Eline
In de rubriek: De zwangere buik van … stellen we 10 vragen aan moeders over de tijd dat ze zwanger waren. En natuurlijk tonen we buiken. Blote buiken, geklede buiken, kleine, grote, het maakt niet uit.
Dit keer is het de beurt aan: Eline.
Hoeveel weken zwanger was je toen deze foto genomen werd?
Mijn foto werd genomen op moederdag (10/05/2015). Ik was toen bijna 33 weken zwanger. Ik had heel erg lang getwijfeld of ik al dan niet een zwangerschapsfotoshoot zou doen. Als zwangere vrouw voel je je nu niet bepaald elke dag even mooi, maar ik ben reuzeblij dat ik er op in ben gegaan. Zjerome Photography heeft prachtige foto’s gemaakt van mij die ik altijd zal blijven koesteren.
Hoe heb je je zwangerschap beleefd?
Heeerlijk! Ik zou het zo opnieuw willen beleven. Tijdens mijn zwangerschap heb ik echt genoten van het kleine mensje dat in mijn buik groeide. Ik kon de ganse avond vol bewondering naar mijn buik liggen staren. Wat een speciaal gevoel!
Was je misselijk in het begin?
Ik had meestal last van zure oprispingen in de ochtend. Wanneer ik in de ochtend te laat op stond en mij te veel moest haasten, werd ik wel behoorlijk misselijk. Naar het einde van mijn zwangerschap had ik het daar wel mee gehad. Het leek alsof mijn ontbijt bestond uit gemberthee, beschuitjes en maagtabletten. Jakkes!
Had je bijzondere (eet) gewoontes tijdens je zwangerschap?
Neen, die rare eetgewoontes leken maar niet te komen. Mijn man had zich nochtans al voorbereid op nachtelijke ritjes naar de dichtstbijzijnde nachtwinkel of frituur. De auto bleef tot zijn spijt voor de deur staan.
Na enkele weken zwanger zijn, kon ik de koelkast niet meer openen. Ondanks dat mijn man en zijn schoonzus hem al helemaal hadden uitgekuist voor mij, kon ik de geur niet uitstaan. Zodra ik de geur rook, moest ik overgeven. Gek! Toen ik uit het ziekenhuis naar huis mocht, was dit mijn eerste test. Believe it or not… ik had nergens meer last van.
Na hoeveel weken zwangerschap beviel je?
Na 38 weken en 4 dagen.
Was het een natuurlijke bevalling of een keizersnede?
Toen ik 37 weken zwanger was, moest ik van de gynaecoloog thuisblijven. Ik had namelijk alle symptomen van zwangerschapsvergiftiging. Ik moest bijna elke dag naar het ziekenhuis op controle gaan om mijn urine en bloeddruk streng op te volgen. Op 19/6 ging ik opnieuw naar de dokter. Tijdens mijn bezoek twijfelde hij om mij naar huis te laten gaan. Op mijn vraag mocht ik terug naar huis, op voorwaarde dat ik onmiddellijk naar het ziekenhuis kwam als een van de symptomen erger werd. Ra…ra…ra… die late avond kreeg ik barstende hoofdpijn. Ik dacht dat het kwam door alle drukte van het ziekenhuis en de stress die de zwangerschapsvergiftiging met zich meebracht, dus kroop ik mijn bedje in. ’s Nachts werd de hoofdpijn erger en erger. Mijn man belde naar het verloskwartier rond 5 uur. Om 7 uur ten laatste werd ik terug bij de vroedvrouwen verwacht. Er volgde een ganse dag onderzoeken. ’s Middags kreeg ik te horen dat ze mij wilden inleiden, omdat het te gevaarlijk werd voor de baby en mij. Zo gezegd, zo gedaan… die nacht kreeg ik een soort tampon in om alles klaar te maken. Bij het ontwaken had ik al een goede 4cm opening. Oef! Dat was al 4 cm minder “werk”. Rond 10u30 werd ik volledig ingeleid. Voor alle veiligheid kreeg ik een epidurale en daarna ging het allemaal vlot. Om 16u22 werd mijn klein sterrenkijkertje geboren.
Was het geslacht van je kindje een verrassing of wist je het al lang?
Bij mijn 20 weken echo wisten we het geslacht van ons baby’tje.
Vertel ons: werd het een hij of een zij en hoe heet hij/zij?
Dochterlief heet Tilde. We leerden deze naam kennen enkele jaren geleden op onze rondreis in Zweden. Het was toen al beslist dat als we een dochter zouden krijgen, zij Tilde zou heten.
Als je het overnieuw mocht doen, zou je dan proberen de zwangerschap anders te beleven, iets anders te doen?
Ondanks dat ik een prachtige zwangerschap heb gehad, zou ik graag het spontane bevallen willen meemaken. Het o-jee-mijn-water-breekt-gevoel heb ik helaas niet gehad. Jammer genoeg was dit iets dat ik niet in handen had. Volgende keer zou ik ook willen proberen om zonder epidurale te bevallen.
Heb je nog tips voor mama’s to-be?
Geniet! Adem in en uit! Hoe relaxter je bent, hoe gemakkelijker de bevalling zal gaan.
Dank je wel Eline voor jouw bijdrage aan de rubriek «de zwangere buik van...»
Eline blogt op House of Diapers. Je kunt haar volgen op Facebook.
Meer uit deze rubriek lezen? Ga naar De zwangere buik van….
Oef, wat spannend zo op het eind!
Wat een knappe dame die Eline!!