Maak je niet zo druk, mama!

Het is niet zo dat ik vroeger – voor de kinderen- zorgeloos door het leven ging, absoluut niet. Ik ben altijd wel een stresskip geweest. Maar de zorgen die er bij zijn gekomen sinds de geboorten van de jongens, dat is voor mij een hele berg. Bij mij dus he! Laat ik dat vooropstellen. Ik weet namelijk dat er genoeg ouders veel zorgelozer door het leven gaan, dan ik. En eigenlijk zou ik dat ook wel willen.

Maar na acht jaar moeder ervaring, weet ik dat ik nou eenmaal zo ben en dat verander je niet zo snel. En zou dat moeten? Ik weet het niet, ik ben zoals ik ben, maar soms iets meer genieten en minder zorgen, zou prettig zijn.

Waarom ik me altijd druk maak

Het begon eigenlijk allemaal toen ik net zwanger was. Zorgde ik wel goed voor mezelf, groeide het kindje goed. Waarom was de buik van mijn zwangere vriendin groter/kleiner dan mijn buik? Vragen en zorgen waar ik echt nachten van wakker kon liggen. Ik had me toen al kunnen bedenken dat het nog wat zou worden, zodra het kindje er was.

Toen de jongens klein waren, maakte ik me vooral zorgen om de ontwikkeling, maar toen ze ouder werden, waren de zorgen meer van sociale aard. Hebben ze vriendjes in de klas en kunnen ze mee komen op school. Maar mijn zorg was vooral wanneer we op stap gingen.  Ik was zo bang wanneer ze ook maar even uit het zicht waren. Dat ik ze altijd angstvallig bij me hield. Nachtmerries had ik over weglopende kinderen.

Zoals ik al schreef komen mijn zorgen niet van de ene op de andere dag, ik ben altijd al wel een beetje een doomdenker geweest. Zie snel beren op de weg en loop scenario’s altijd een paar keer door.

Toch gaat het steeds beter

Nu de jongens ouder worden, merk ik dat ik relaxter wordt. Ze lopen niet in zeven sloten te gelijk, redden zich zelf wel en komen vooral ook voor zich zelf op. Ze hebben hun moeder niet meer dag en nacht nodig. Laatst vroeg de oudste al of ik misschien niet meer bij de voetbal wilde blijven kijken. Ik was tenslotte de enige ouder die bleef en dat vond hij niet leuk.

Wat zeggen ze ook al weer ‘kleine kinderen- kleine zorgen, grote kinderen- grote zorgen’. Ik ben zeker nog lang niet uit de zorgen en ik zal ook altijd wel dat gestress om me heen houden. Toch merk ik wel dat het me steeds beter lukt om los te laten. Deze moeder leert het nog wel eens; hoe het is om relaxte moeder te zijn!