Deze mama wil afvallen. En beter in vorm raken, meer energie hebben, voldoende bewegen, gezond zijn, m'n broek met gemak dichtritsen; je kunt je er vast een voorstelling van maken. De kilo's die ik kwijtraakte na de geboorte van onze tweede dochter dreigden weer stamgasten op m'n heupen te worden en dus werd het tijd voor actie. Met name mijn eetpatroon heb ik aangepast en ik registreer mijn voeding in een app die mijn calorieën telt.

Samen yoga oefenen 

Het is mijn twee meiden van vijf en drie dan ook niet ontgaan; mama eet andere dingen. En mama gaat naar yoga 's avonds. Dat laatste vinden ze leuk, want dan kunnen we samen oefenen. De driejarige krijgt namelijk ook yoga op het kdv. Ze demonstreert maar wat graag wat ze allemaal al kan. Dat eten is een ander verhaal. Want waarom eet mama geen broodje 's ochtends en 's middags? En waarom drinkt ze geen melk?

Waarom wil je afvallen mama?

Op dit punt vond ik het tricky worden, want na deze twee onschuldige waaroms ligt de volgende voor het oprapen; 'waarom wil je dan afvallen?' En het woord 'dik' gebruik ik niet. Ik wil niet dat mijn dochters zich afvragen of dat woord op henzelf van toepassing is. Of dat ze het idee krijgen dat mama niet van haar eigen lichaam houdt. Ook als het wat voller is houd ik van mijn lijf. Ik wil mijn meiden zelfrespect bijbrengen en dat kan alleen door zelf het goede voorbeeld te geven. Ik praat met liefde over mijn lichaam, kleedt het leuk, verstop het niet en verzorg het goed.

De verklaring

Mijn verklaring werd dus 'mama hoeft niet meer te groeien'. Kinderen eten brood en drinken melk omdat ze goed moeten groeien. Mama is uitgegroeid, dat hoeft ze dus niet meer zo vaak te eten. Mijn eitje, fruit of yoghurt 's ochtends, ik bied het mijn dochters evengoed aan. De jongste vindt het fantastisch omdat ze niet zo'n broodfan is, de oudste eet lekker haar boterhammen. We hebben een diverser ontbijttafereel ontwikkeld. Ik eet met veel meer smaak dan toen ik nog het vertrouwde bammetje appelstroop weghapte 's ochtends. En met name de driejarige vertelt me iedere dag wel een keer 'Mama hoeft niet meer te groeien hè?!'

Hoe zit het met papa?

De vraag die de gemoederen hier in huis nog wel bezig houdt is 'hoe zit het dan met papa?' Waarom eet papa wel (veel!) brood? Waarom drinkt hij grote glazen melk? Waarom eet hij eigenlijk alles waar hij maar zin in heeft? En dan nog het liefst perenijsjes en snoepjes? Hij is al ruim twee meter lang, dus hij hoeft toch zéker niet meer te groeien...?! De verklaring is dat papa het metabolisme van een hazewindhond heeft met het bijbehorende gestroomlijnde lijf. Er loopt hier in huis dus ook een heerlijk zorgeloos voorbeeld rond.

Waar ik heel nieuwsgierig naar ben, is hoe jij en je partner met je kinderen praten over afvallen, lijnen en gezond leven. Wat vertel je ze wel, wat niet?