Eten wat de pot schaf

Het aspergeseizoen is bijna voorbij. Jammer! Tenminste, dat vind ik en dat vindt mijn man misschien nog wel veel meer. Mijn 7 jarige dochter however staat dan waarschijnlijk te juichen. Pas kreeg ik al de vraag: “mam waarom eten we dit elke dag?” (voor kinderen lijkt het dan net alsof je alleen nog maar asperges eet)

Zo lang het seizoen duurt, eten wij één keer per week asperges. Gewoon lekker gekookt, met een sausje, een aardappeltje, ham en gekookt eitje. Voor M, mijn dochter, prak ik de hele handel door elkaar met slechts 1 asperge. Eigenlijk is het al niet meer te herkennen als zodanig.

Eten wat de pot schaft

De eerste keer dat we asperges aten, en dat ik vond dat ze gewoon met de pot mee moest eten, ging er 1 hapje in. Het werd nog net niet uitgespuugd, maar het scheelde niet veel. We zijn nu zo’n 3 jaar verder en dat prakje wordt nu wel gegeten. Een beetje tegen heug en meug, maar het gaat erin. Eerlijkheid gebiedt mij te vertellen, dat ik het o zo felbegeerde toetje wel eens in de strijd gooi. Niet opeten = geen toetje.

Of het pedagogisch verantwoord is, weet ik niet, maar ik weiger een boterham te smeren of iets anders klaar te maken. Ze moet van mij altijd in ieder geval 1 hapje eten van een gerecht dat ze nog niet eerder geproefd heeft. Niet lekker? Prima! Ze hoeft het van mij niet op te eten. Maar iets anders krijgt ze niet.

TENZIJ het een mislukt experiment is en het werkelijk niet te eten is. Dan bied ik mijn openlijke excuses aan en bak ik alsnog een ei. Ook lekker af en toe 

Wat doe jij? Zwicht jij? Geef je dan maar een banaan of appel? Of kook jij sowieso voor iedereen wat anders? Tell me!

» Kijk hier voor blogs met lekkere recepten

Meer blogs van Esmée: