In de lappenmand

We zijn de hele winter eigenlijk zonder een hoestje of proestje doorgekomen. Toen iedereen ziek op bed lag met griep, gingen wij gewoon werken en naar school. Ik schepte voor de vakantie nog op: “we zijn nog geen dag ziek geweest de afgelopen winter”. Hmm…iets te vroeg geroepen, lees maar.

Heerlijk, het is vakantie! Manlief kwam last minute op het geweldige idee om gewoon lekker weg te gaan. Even naar de Dordogne, onze favoriete bestemming in Frankrijk. Goed idee, maar we hadden het nog niet besloten of dochterlief kreeg buikgriep. En niet zomaar eentje. Nee, alles wat erin ging, kwam er rechtstreeks van boven weer uit. Zó zielig!

Je maakt je dan toch zorgen. Zo’n net 8 jarige spriet, die je nóg sprietiger ziet worden doordat ze niets binnenhoudt en hoge koorts heeft. Je probeert er wat eten in te stoppen, maar dat is tevergeefs. Drinken...veel drinken, maar ook dat kwam er weer uit. Dan maar geen vakantie, want met een ziek kind op vakantie gaan, is echt geen doen. Hoewel ze zelf heel graag wilde gaan. Maar zo veerkrachtig als kids kunnen zijn, ging het weer wat beter op de dag dat we zouden vertrekken, dus hebben we de spullen gepakt en zijn een dagje later toch in de auto gaan zitten richting Frankrijk.

Halleluja dat ik een plastic zakje bij me had, want helaas ging het niet de hele weg in de auto goed en ook op de bestemming aangekomen, gaf ze over. Goed, ik zal je de rest besparen, maar uiteindelijk heeft ze toch nog 3,5 dag van de 5 in het zwembad kunnen liggen en hebben we alle drie het gevoel gehad dat we vakantie hebben gehad. We zijn lekker uitgerust en bruin gebakken weer naar huis terug gekeerd.

Al op de terugweg was ik niet helemaal lekker. Zo’n rommelende buik, je kent dat wel. En de volgende dag had ik het te pakken. Bij mij kwam het er alleen aan de andere kant uit. Toen het na 2 dagen weer wat beter leek te gaan, gooide ik er nog even een migraine tegenaan en tadaaa…je kunt me echt opvegen. 3 kilo lichter, holle ogen en constant moe. Het werk begint steeds harder te wenken en inmiddels luidkeels te brullen, dus vandaag toch maar wat gedaan, maar het gaat nog erg moeizaam.

Manlief zegt dan heel liefdevol: “ga jij maar lekker in je lappenmandje liggen”. Ja, laat ik dat maar even gaan doen. Trusten!