Dag hoor!

Oh, ik ben zo klaar met de hele Pietendiscussie. Ik heb getwijfeld of ik mij hierover moest uitspreken. Maar het zit me best hoog en waarom heb je anders een blog…toch? Ik voel en zie hoe het ons verder uit elkaar drijft net als de discussie rondom de stroom vluchtelingen. Beide felle discussie zijn koren op de molen van die geblondeerde naarling.

Toen de discussie een paar jaar geleden opkwam, had ik zoiets van “waarom iets veranderen wat gewoon een leuk kinderfeest is?”. In Aruba vieren ze het toch ook en daar schminken de bruine Pieten zichzelf nog zwarter. Ik begreep er niets van. Ook had ik moeite met het feit dat mensen buiten Nederland en België zich ermee bemoeiden. Waarom vinden zij het nodig om ons hierop aan te vallen? Ik ben geen racist omdat ik zwarte Piet graag zwart hou. Ik ben helemaal geen racist. Ik ben opgevoed met respect voor alle religies en kleuren. Dus mijn hakken gingen in het zand, net als bij zoveel mensen.

Iets genuanceerder graag

Toch denk ik er nu wat genuanceerder over. Ten eerste omdat het pro-kamp mij meer naar de andere kant schreeuwt. Ik irriteer mij mateloos aan de harde taal en dat de discussie over de hoofden van onze kinderen gevoerd wordt. Niemand vraagt hen wat zij hiervan vinden.

En ten tweede omdat ik me niet realiseerde dat er daadwerkelijk mensen in Nederland zijn die zich gekwetst voelen door dit volksfeest. Call me naïef, maar daar had ik echt geen idee van. Dat een of andere VN muts het niet begrijpt of het afkeurt, interesseert me niet. Maar als mijn mede Nederlander en misschien zelfs mijn buurman of buurvrouw en diens kinderen zich gekwetst voelen door de liedjes die we voor Sinterklaas zingen en wanneer zij zich de laatste 2 maanden van het jaar zich hier ongewenst voelen, dan mag ik mijn ogen hiervoor niet sluiten. Hakken uit het zand dus. Open staan voor verandering.

Laat de kinderen spreken

Mijn dochter heeft mij de ogen geopend. Toen de eerste blanke Piet met roetveeg vorig jaar langskwam op het Sinterklaasjournaal lagen daar opeens nieuwe carrièrekansen voor haar. Zij ging later ook (zwarte) Piet worden. Ze moest alleen door de keuring van Opa Piet heen komen. En nu de Pieten met hun hunebedsteen gewoon door de deur naar binnen kunnen, kan het helemaal niet meer stuk. Die krappe schoorsteen was toch wel een ding waar ze tegenop zag. Ook weer opgelost. Toch worden de gele, groene en blauwe “Pieten” absoluut als nep bestempeld. De echte zijn donker gekleurd én die zijn het leukst. Paniek Piet is favoriet, testpiet het leukste meisje en Opa Piet ons aller opa. De rest zijn hulppieten die de rest van het jaar een andere baan hebben en dat wordt prima gevonden. Maar uiteindelijk gaat het om dat cadeautje in die schoen en die zak voor de deur op pakjesavond.

Veranderen gaat niet van vandaag op morgen

Kamp tegen moet zich wel realiseren dat veranderingen niet van vandaag op morgen gerealiseerd zijn. Maar ik ben van mening dat je van zwarte Piet gewoon Piet kunt maken en hem of haar ieder jaar geleidelijk minder zwart terug kunt laten komen. Dan hebben we over 6 jaar Pieten die een doorsnede van de bevolking vormen. Blanke, licht getinte, bruine en zwarte Pieten. En dan is het weer een feest voor ons allemaal.

Dag hoor!