Loes Hofstede is 33 jaar en 3 jaar geleden werd zij mama van haar dochter Lize. Ze houdt enorm van knutselen en blogt hier vaak over. Daarnaast werkt ze 3 dagen in de week in de ICT. In de mama van baby Lize vertelt Loes over haar eerste jaar als nieuwbakken mama.

 

Je dochter heet Lize. Vanwaar de keuze voor deze naam?

Dat is een goeie vraag. Toen ik 12 weken zwanger was, hadden we al wel een leuke jongensnaam gevonden (Pepijn), we zaten toen op een terras in Scheveningen en werden geholpen door een hele leuke jongen, die dus Pepijn heette. Toen zeiden we: als het een jongen wordt, dan noemen we hem zo. Maar toen werd het een meisje. Er waren veel namen die we erg leuk vonden, maar die veel voor kwamen op dat moment (Sophie bijvoorbeeld, dat is dan ook de 2^e naam van onze dochter geworden). Ik weet niet hoe we er nou precies bij kwamen, maar op een dag wisten we: het moet Lize worden!

 

Hoe verliep de bevalling van Lize?

Ik had van tevoren al bedacht dat ik graag in het ziekenhuis wilde bevallen, dus dat was hoe dan ook geregeld. Ik zou op dinsdag 42 weken zwanger zijn en ingeleid worden, maar maandagnacht rond 1 uur braken mijn vliezen. Vlak daarna begonnen de weeën ook wat op gang te komen. Tegen 7 uur ’s ochtends zat er echt een ritme in en toen hebben we de verloskundige gebeld. Die kwam heel snel, maar helaas had ik toen nog maar amper 2 cm ontsluiting. Omdat het vruchtwater groenig was en ze bang waren dat de baby in het vruchtwater had gepoept, moesten we direct naar het ziekenhuis. Op het ziekenhuis ging het heel langzaam met de ontsluiting. Ik kreeg toen wee-opwekkers via het infuus er bij en kreeg flinke weeën. Tegen het middaguur had ik amper 4 cm ontsluiting, maar wel om de 2 minuten hele heftige weeën. Toen hebben ze een remifentanilpompje aangesloten en daar werd ik lekker rozig van, zodat ik tussen de weeën door toch een beetje kon bijkomen. De dag duurde voor mijn gevoel heel erg lang, maar ik wist dat ik gewoon moest volhouden, omdat de kleine meid er toch echt uit moest. Ik wist dat er een einde aan zou komen, en dat gaf me energie. Tegen 5 uur ’s middags had ik nog niet eens 6 cm ontsluiting en toen kwam de gynaecoloog melden dat ze het niet zag zitten om verder te gaan en dat het een (spoed)keizersnede zou worden. Toen brak ik wel een beetje en heb ik heel erg gehuild. Uiteindelijk duurde het i.v.m. drukte op de OK nog even voordat ik naar de OK werd gereden. Ondertussen had ik door de wee-opwekkers persweeën. Dat was met amper 6 cm ontsluiting dus niet heel erg fijn, en eenmaal op de OK moest de ruggenprik tussen de persweeën door gezet worden. Uiteindelijk is Lize om 19:01 geboren. 

 

En dan ben je moeder, voelde dat ook direct zo?

Ja, absoluut. Het was zo bijzonder om Lize voor het eerst te zien. Ik was helemaal kapot van de bevalling en de keizersnede, maar stuiterde van de adrenaline en kon absoluut niet slapen. Ik weet nog dat ik de volgende ochtend om 7 uur de verpleegster belde om te vragen of ik haar vast mocht houden (i.v.m. de buikwond kon ik haar niet zelf pakken).  

 

Was Lize een makkelijke baby?

In het begin niet echt (of echt niet?). Ik wilde graag borstvoeding geven, maar dat liep absoluut niet, en door de traumatische ervaring bij de bevalling had zij het ook moeilijk in het begin. Ze had tijdens de keizersnede bloed in haar maagje gekregen en dat hebben ze in het ziekenhuis leeg moeten pompen. Daarbij kreeg ik zelf in de kraamweek borstontsteking en blaasontsteking en ook nog een ontsteking in het litteken van de keizersnede en dat maakte het allemaal niet makkelijker. De laatste dag dat de kraamzorg er was kreeg ik 40 graden koorts en dat was echt niet fijn. Toen ik besloot dat ik flesvoeding ging geven kwam er wat meer rust, maar het begin was echt pittig.   

 

Wanneer sliep ze voor het eerst door?

Doorslapen gebeurde zo’n beetje na mijn eerste week werken. Toen was ze dus 3 maanden oud (ongeveer). We hebben vanaf het begin geprobeerd om een vast ritueel mee te geven (pyjama aan, even knuffelen, lekker instoppen, knuffeltje geven, aai over de bol, welterusten zeggen en weg gaan) en dat werkt voor ons goed. Ook hebben we best wel wat knuffels in het bedje liggen. Zo is het bedje een gezellige, geborgen plek waar Lize zich erg fijn voelt (we hebben dat met onze zoon ook gedaan, en dat werkt prima!).   

 

Gaf je borstvoeding of flesvoeding? En vanwaar die keuze?

Ik ben begonnen met borstvoeding, maar dat liep totaal niet. En toen ik voor de 2^e keer borstontsteking kreeg en weer huilend met een schreeuwende baby zat, zijn we met de flesvoeding begonnen. En Lize heeft het daar prima op gedaan!

 

Hoe heb je het eerste jaar ervaren als nieuwbakken moeder?

Met ups en downs. Ik vond vooral het begin (na de keizersnede) echt heel erg vervelend. Ik was onzeker, mijn lijf werkte totaal niet mee, en Lize had het ook niet makkelijk. Ik denk dat we na een maand of 3/4 een goed ritme hadden en ook echt konden genieten van elkaar. Toen we dat eenmaal in de gaten hadden, ging de relax-modus wel een beetje aan. Maar met zo’n eerste is het wel zoeken allemaal hoor!    

 

Wanneer ben je weer gaan werken? Of heb je andere keuzes gemaakt?

Ik ben 12 weken na mijn bevalling weer gaan werken. Wel in combinatie met ouderschapsverlof, zodat ik nog maar 3,5 dag in de week werkte. Nu nummer 2 er inmiddels ook is, ben ik nog een halve dag minder gaan werken. 

 

Gaat Lize nog naar opa/oma, gastouder of kinderdagverblijf? En is de keuze bewust geweest en/of gebaseerd op kosten?

Wij hadden een prachtig schema: op maandag bij papa (die werkt 4 dagen in de week), op dinsdagochtend bij oma, dinsdagmiddag bij mama, woensdag bij mama, donderdag de ene week bij oma, en de andere week KDV en op vrijdag bij de andere opa en oma.

We hadden dus minimaal KDV nodig, maar ik vond het voor de ontwikkeling van Lize wel belangrijk dat ze ook met andere kindjes kon spelen. Op vrijdag bij opa en oma waren er overigens ook nog neefjes, dus daar speelde ze ook al wel met andere kindjes.

Inmiddels ben ik zelf minder gaan werken en hebben we geen KDV meer nodig, omdat opa en oma de overige dagen op kunnen vangen. Lize is inmiddels 3 jaar en gaat naar de peuterspeelzaal, wat ze helemaal geweldig vindt.

Is er daarna nog een nummer 2 gekomen?

Ik heb na de (traumatische) keizersnede echt geroepen: ‘Ik doe dit nooooooooooit meer!’, maar ik vond het voor Lize toch leuk om een broertje of zusje te hebben (alleen is ook maar zo alleen), en inmiddels hebben we dus een zoon (1 jaar), die, je raadt het al, Pepijn heet! Ook hij is met een keizersnede gehaald, maar dat was een geplande keizersnede en dat is me zo verschrikkelijk mee gevallen! Wel vind ik het plaatje helemaal compleet zo en heb ik me laten steriliseren bij de laatste keizersnede. Ik ben gelukkig met ons gezin zo.

  

Dank je wel Loes voor je leuke bijdrage aan deze rubriek en de foto's van Lize als baby en je mooie gezin. Wil je Loes volgen en weten waarover ze schrijft? Kijk dan eens op haar blog Gewoonietsmetloes.nl en je kunt haar volgen op Facebook en Instagram.

 

Meer lezen van deze rubriek: De mama van baby…?