Negeren, werkt dat eigenlijk wel?

Doet jouw kind iets wat niet mag? Maakt het rare geluiden en probeert het steeds jouw aandacht te trekken? Dan heb je vast al wel eens geprobeerd om dit gedrag te negeren. En werkte dat? Misschien wel voor even, maar vaak doet je kind juist alleen maar lastiger. In dit blog lees je waarom negeren niet helpt en wat je kunt doen om het vervelende gedrag van je kind te stoppen.

Lastig gedrag ‘gewoon negeren’

Vaak wordt er gezegd dat je ‘het gewoon moet negeren’. Dan stopt je kind vanzelf. Ik ben benieuwd wat jouw ervaring is met negeren. Zelf merk ik dat negeren meestal niet helpt. Je kind wil je nu eenmaal iets duidelijk maken en als het genegeerd wordt, zoekt het gewoon een andere manier. En meestal gaat je kind dan net zolang door totdat het zich begrepen voelt.

Het addertje onder het gras van negeren

Als je het gedrag van je kind negeert, zeg je eigenlijk tegen je kind: ‘Voor mij besta je even niet, tot je weer normaal doet’. En dat is best een enge boodschap die je onbewust aan je kind geeft. Ook al is dat niet je bedoeling: hiermee wijs je je kind af. Want ook zijn vervelende gedrag hoort bij je kind. En als jij dit afwijst, kan je kind zichzelf ook afwijzen en denken dat hij een vervelend kind is en uiteindelijk een negatief zelfbeeld ontwikkelen.  

Wat is er nu eigenlijk aan de hand? 

Je kind is niet zomaar vervelend en wil zelf ook liever gezellig doen. Alleen soms lukt het je kind niet. Onder het vervelende gedrag zit een behoefte en meestal heeft deze behoefte te maken met dat je kind zich geliefd wil voelen. Misschien denk je wel: ‘Doe dan gewoon normaal, dan vind ik je ook lief’. Voor kinderen kan het nog moeilijk zijn om te vertellen hoe ze zich voelen en waar ze behoefte aan hebben. En dat uit zich soms in lastig gedrag.

Niet negeren, wat dan wel?

Het eerste wat je kunt doen om het vervelende gedrag aan te pakken, is accepteren dat je kind dit gedrag vertoont. Je ziet het als een feit en staat er even bij stil: ‘Waar heeft mijn kind nu eigenlijk behoefte aan?’. Accepteren betekent niet dat je toegeeft aan het gedrag van je kind.

Vervolgens benoem je wat je ziet bij je kind: ‘Je bent moe hè?’ of ‘Ik merk dat je graag wilt dat ik naar je luister’. Je hoeft hier niet in mee te gaan, maar geeft wel even begrip: ‘Ik snap wel dat het moeilijk is om lang stil te zitten’. Door dit stukje begrip, bereik je dat je kind zich begrepen voelt en veel sneller bereid is om te luisteren.

Nu geef je aan wat je van het gedrag van je kind vindt. Het geven van een ik-boodschap helpt je kind om makkelijker te stoppen met zijn gedrag. Benoem het gedrag van je kind waar je je aan stoort, jouw gevoel en het gevolg. In plaats van ‘Je doet ook altijd zo vervelend’ (voelt als een verwijt voor je kind) zeg je nu bijvoorbeeld: ‘Als je zo schreeuwt, vind ik dat vervelend, want dan hoor ik niet wat je wilt zeggen’. Als je kind begrijpt welk gedrag jij ongewenst vindt en waarom, zal het sneller geneigd zijn om hiermee te stoppen. Zoek samen een oplossing of vertel je kind hoe hij anders kan reageren.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen met negeren en het op een andere manier aanpakken. Succes!