Na 32 weken en 1 dag in mijn buik werd je geboren op 2 april om 15.11 uur. Niet omdat jij dat wilde, maar omdat mijn lichaam erg ziek werd. Ik kreeg HELLP-Syndroom en via een keizersnede hebben ze je op de wereld gezet. Je kreeg een apgar score van 9! Wat waren we blij en trots, maar de angst overheerste op dat moment nog.

De eerste dag kon je nog zelf ademen, maar de dag erna moest je toch geholpen worden daarmee. Je vond al die slangetjes in je neus, plakkertjes op je borst, infuus in je armpje en een saturatiemeter aan je voetje helemaal niet leuk.

De verpleegkundigen zijn erg lief voor je. Je bent hun favoriete en kleinste patiëntje. Je slaapt heel veel, maar flink huilen kun je ook. En je ligt met opgetrokken beentjes als een kikkertje. Op je buik liggen vind je lekker, maar het lekkerst lig je tegen mij of papa aan.

Zo begint het dagboek dat ik bijhield voor mijn prematuur geboren dochtertje, dat 6 weken lang in het ziekenhuis lag. Een rollercoaster periode voor mij en mijn man.

Mijn NICU dagboek

2 april: het gaat als een roes voorbij. Zo zit je nog veilig in mijn buik en zo word je aan je beentjes uit mijn buik getrokken (je lag in stuit namelijk). Je werd gelijk meegenomen, maar ik was een beetje gerustgesteld toen je een kreetje liet horen en de kinderarts riep “We hebben een 9!” (Apgar score) Papa ging met jou mee naar de NICU (Neonatale Intensive Care Unit). Ik bleef achter. Ik werd, nadat ik stabiel werd bevonden, daarna met bed en al even bij je langsgereden. Uit de couveuse mocht je niet, maar dat was okay. Ik heb je door het gat in de couveuse even over je bolletje geaaid. Ik ben vandaag jarig en heb zojuist een heel mooi cadeau gekregen, maar ik ben heel bang dat ik het cadeau niet mag houden….

3 april: ik mag af en toe naar jou kijken vanaf een monitor en ik heb een foto aan mijn bed hangen. Er is maar 1 monitor voor de hele kraamafdeling, dus helaas kan ik je maar heel soms zien. Dat is moeilijk. Je hebt het vannacht niet zo goed gedaan. Je krijgt nu zuurstofondersteuning. Vreselijk zo’n lelijk ding op je lieve snoetje en je vindt het maar niks.

4 april: ik moet uit bed, wat een helse pijn doet dat. Uit bed en kolven zodat jij groter gaat groeien van mijn melk. Borstvoeding is heel belangrijk voor prematuren is mij verteld.

5 april: ik mag eindelijk naar je toe en mag jou eindelijk vasthouden. Wat heb ik hiernaar gesnakt en wat is het moeilijk om je toch weer in je kunststof “kistje” te leggen en te moeten achterlaten. Maar ik ben nog erg zwak en moet flink rusten. De borstvoeding komt nu wel beter op gang nu ik je gezien en vastgehouden heb.

6 april: ik kan alleen maar huilen. Kraamtranen noemen ze dat… ja ammehoela… ik heb veel te vroeg een kindje gekregen dat vecht voor haar leven. En ik ben bang. Je bent afgevallen van 1870 naar 1630 gram. 

7 april: je gaat het wel redden zeggen ze. Je bent een meid en meiden zijn sterk en vooral jij bent een pittig ding. Dat klopt hoor, want je laat jezelf wel horen. Ik ben wat meer gerustgesteld… geloof ik… Je armpje werd dik. Het infuus zat niet meer goed en ze moesten het opnieuw zetten. Papa en ik zaten bij je couveuse terwijl de dokter en verpleegkundigen in het kamertje ernaast probeerden een infuus te steken in een piepklein adertje. Je ging vreselijk tekeer, want ze deden je zo'n zeer. Ik zat in de kamer ernaast bijna net zo hard te huilen. Na 15 minuten hoorden we Yes, hij zit en de dokter kwam bezweet met jou het kamertje uitlopen. Toen heb ik je eerst even dicht tegen me aangehouden. Ik voelde een siddering door je kleine lijfje gaan, terwijl je met je oor op mijn hart lag.

8 april: ik kolf me suf, maar om nou te zeggen dat het echt lekker loopt…nee

10 april: voeding van 24 x 10 ml naar 12x20 ml. 

11 april: voeding van 12x20 ml naar 12x25 ml. Je CPap is eraf, je ademt nu helemaal zelf. Goed hoor! Er is vandaag bloed geprikt (hielprik). Hielprik wees uit dat je een stofwisselingsziekte hebt. Gaan ze nader onderzoeken. Ze zijn vandaag wel gestart met toevoeging van Biotine (vitamine H). We maken ons erg zorgen. Geen idee wat het precies inhoudt: Biotinidase Deficientie.

12 april: mama mag/moet naar huis en ik moet jou achterlaten. Wat heb ik het hier moeilijk mee! Ik ben een wrak. Heb mezelf gewogen. Zit onder mijn gewicht voordat ik zwanger werd (62 kilo) en heb bloedarmoede. Ben moe en verdrietig.

13 april: helemaal zelf verzorgd (bad, luier, etc.) met een beetje hulp van papa. Ook begin gemaakt met borstvoeding. Je mag nog niet bij me drinken vanwege je sonde, maar we hebben gekeken of je begrijpt dat je aan die tepel moet zuigen. Alsof je nooit anders gedaan hebt!! Het was een geweldig moment. Ik kan er weer tegenaan. Je bent weer bijna terug op je geboortegewicht. Nu 1830 gram.

14 april: gewicht 1960 gram! Grote stap voorwaarts.

15 april: gewicht 1900 gram. Iets te hard gejuicht. Toch gaat het heel goed. Vandaag weer in bad geweest én aan mijn borst gezogen. We waren er allebei moe van. Gaat uitstekend! Bij 2 kilo mag je van de couveuse naar een warmtebedje is ons verteld. Ze verwachten dat dit binnen 2 dagen het geval zal zijn.

16 april: je krijgt sinds vandaag toch weer 21% extra zuurstof in je couveuse, want die ondersteuning bleek je toch nog nodig te hebben. Je hebt wat moeite met het verwerken van je eten/melk.

17 april: je weegt vandaag 2010 gram! Er hing een vlag aan je couveuse, wat erg leuk was. Papa en mama gaan uit eten om het te vieren. Vandaag is de zuurstof nog een procentje omhoog gegaan naar 24%. Je houdt last van schommelingen. Als je lekker bij ons ligt met buidelen, gaat het goed.

18 april: 2030 gram schoon aan de haak. Zuurstof weer terug naar 21% en je bent naar 8 voedingen van 40 ml gegaan. Omslag is wel heel snel. Volgens ons té snel.

19 april: je navelstompje is er vanochtend afgevallen! Zuurstof is inderdaad weer terug naar 23% en ze laten je eten nu in 1,5 uur inlopen i.p.v. 1 uur. Ik heb je gewassen en je weegt nu 2.070 gram.

20 april: 2095 gram!

21 april: 2150 gram! Je mag vandaag van de couveuse naar een warmtebedje. Wel weer een neusbrilletje op met zuurstof ter ondersteuning. En voor het eerst een rompertje aan. Mama heeft ruzie gemaakt met de verpleegkundige. Ik werd gek van d’r. Had er later wel een beetje spijt van, maar het is ook zo’n heftige tijd en dan begint zo’n mens te zeuren…

22 april: je had het vannacht niet zo goed gedaan, vandaar dat de zuurstof verhoogd was naar 30%. Vanochtend de dokter gesproken. Er zijn longfoto’s gemaakt en er is bloed geprikt. Zuurstofgehalte in je bloed is wat laag. Morgen opnieuw bloedprikken. Je was de hele dag compleet uitgeteld.

23 april: 2180 gram. Je hebt het vannacht erg goed gedaan. Je mag daarom van een warmtebedje naar een wiegje en je voeding krijg je binnen een uur i.p.v. anderhalf uur. Vanavond heb je ook aan mijn borst gezogen. Je ziet er schattig uit in je drakenpakje.

24 april: al weer 2230 gram, maar je hebt vandaag je bed ondergepoept, dus je zult morgen wel afgevallen zijn haha. 

25 april: 2260 gram, dus niet afgevallen. Zowel vanochtend (25 ml) als vanavond (20 ml) gedronken aan mijn borst. Heel goed! Zo trots op jou (en op mezelf)

26 april: je was erg moe vanochtend. Te moe om aan de borst te gaan. Vanavond is het wel gelukt (35 ml). Je voeding is naar 8 x 45 ml verhoogd.

27 april: lekker in bad geweest en beetje aan de borst (5 ml) gedronken vanochtend. Je weegt 2300 gram precies! Je hebt An onze favoriete verpleegkundige helemaal ondergepoept. Knappe meid!

28 april: 2350 gram. Vandaag was ik aan de beurt met het verschonen van je luier. De spetters zaten op mijn armen en op mijn shirt. Lekkere poepdoos! Volgens de dokter heb je een ruisje in je hart. Ze houden het in de gaten. Houdt het dan ook nooit op! Weer ff een potje janken.

29 april: je hebt inderdaad een verlaagde biotine, maar dat blijkt bij prematuren wel vaker voor te komen. Over een tijdje wordt er nogmaals bloedgeprikt. 2395 gram, je groeit goed!

30 april: de Koningin is jarig en jij bent 4 weken oud. Je weegt 2450 gram. Je groeit als kool.

1 mei: 2495  gram. Vanochtend 10 ml en vanavond 5 ml aan de borst gedronken. Je zuurstofflow gaat er ’s ochtends en ’s avonds een uurtje af, maar ondertussen eigenlijk veel langer dan dat als we met je buidelen. Voeding is naar 8 x 50 ml gegaan. Ik mis je zo! Je kamer is nu eindelijk klaar. Die was nog niet klaar toen je geboren werd, maar het staat echt te wachten op haar kleine bewoonster.

2 mei: 2470 gram. Je doet het fantastisch zonder zuurstof. Ik zou je in een tasje willen stoppen en stiekem mee willen nemen naar huis. Bij het verschonen vanavond wel 1 meter ver gepoept! Het zat tegen de muur. En 15 ml bij me gedronken.

3 mei: 2540 gram en vanochtend 10 ml gedronken. Je was goed wakker en je keek ons recht aan. Je mag vandaag 4 x 3 uur van de zuurstof af.

4 mei: 2545 gram en je flow met zuurstof mag eraf! Weer een mijlpaal! En ’s middags naar een andere kamer én voeding in 45 minuten i.p.v. 60. ’s Avonds 30 ml bij me gedronken. Je was heel wakker.

5 mei: 2600 gram. Vanochtend 15 ml en ’s avonds 35 ml gedronken. Je laat steeds meer van je horen als je het er niet mee eens bent of als iets je dwars zit.

6 mei: met volle borsten naar het ziekenhuis maar mevrouw heeft amper haar ogen geopend. ’s Avonds 25 ml gedronken.

7 mei: 2615 gram. ’s Ochtends 25 ml en ’s avonds maar liefst 50 ml gedronken aan de borst!

8 mei: 2625 gram. Van de monitor af! En voor het eerst uit een flesje gedronken. Je begint echt langere tijd wakker te worden. Dat is ook extra moeilijk, want dan moeten we je ’s avonds laat achterlaten in het ziekenhuis terwijl je wakker bent en ligt te huilen. Mijn moederhart huilt mee.

9 mei: 2650 gram. Je krijgt vanaf vandaag elke voeding aangeboden via de fles. De rest per sonde. Ze hebben gezegd dat je waarschijnlijk met fles eerder naar huis kan dan wanneer we dat vanwege de borstvoeding op een andere manier zouden doen. Dan maar fles, want ik trek het niet meer. Voeding naar 8 x 55 ml. Helaas krijg ik dat niet gekolfd, dus je krijgt nu ook kunstvoeding. Dat vind ik toch wel jammer.

10 mei: 2700 gram.

11 mei: Moederdag! 2720 gram. Heb een voetafdrukje voor Moederdag gekregen van jou. Ik heb zitten janken. Papa ook. Mijn eerste Moederdagcadeau en zó mooi! Vanochtend 30 ml bij mij gedronken en ook de flesjes drink je bijna helemaal leeg. An zei dat het licht was aangegaan bij je.

12 mei: gesprek gehad met de dokter. Je mag woensdag of donderdag naar huis. Ik ga voor de woensdag uiteraard. 2725 gram

13 mei: 2710 gram. De dokter zegt dat we zelf mogen kiezen. Dat wordt dan dus woensdag! Jippie! Nog 1 nachtje slapen en dan mogen we je eindelijk meenemen! We hebben afscheid genomen van An.

14 mei: Eindelijk is het zover… je mag naar huis. Precies 6 weken na je geboorte. Nu gaat het pas ECHT beginnen. Je kamertje krijgt haar kleine bewoonster. En je papa en mama mogen eindelijk voor je zorgen. Welkom klein wonder van ons!

 

Nawoord: wat ben ik blij dat ik het destijds opgeschreven heb. Ik had het anders nooit voor jullie kunnen reproduceren. Als ik het teruglees, dan realiseer ik me weer dat die 6 weken slopend waren. Je leeft van dag naar dag, van gewicht naar gewicht, van 1 stapje vooruit en 2 achteruit van diepe dalen naar hoogtepunten. Ik heb geen vijanden, maar als ik ze had, zou ik het ze niet toewensen. Wat een gekkenhuis. Het is heel persoonlijk en bij het typen van mijn geschreven woorden, kwamen weer de tranen. Ondanks dat het al 8,5 jaar geleden is, blijft het emotioneel. Jullie reactie wordt enorm op prijs gesteld en delen natuurlijk ook!

Liefs,

Esmée

Meer lezen?

• Over mijn traumatische bevalling
• Omdat ik HELLP-syndroom had moest ik te vroeg bevallen
• Hoe ik bij thuiskomst toch nog mijn prematuur borstvoeding kon geven
• Hoe verschillend de ontwikkeling van een prematuur kan verlopen
• of lees de ervaringsverhalen van vroeggeboorte