Ode aan de juf

Het schooljaar komt weer ten einde of is al ten einde voor sommigen. De kinderen zijn moe, maar ook de leerkrachten zijn aan vakantie toe. Dat zie je. Ik heb een groot respect voor de juffen en meesters die elke dag weer onze kinderen begeleiden en hun hoofden gedoseerd vol stoppen met kennis. En ook als het niet zo goed met je kind gaat, dan zijn ze er als je hen nodig hebt. In ieder geval mag ik dat zeggen over de juf van mijn dochter, die in groep 4 zit.

Ik weet het, ik hoor ook andere verhalen over juffen en meesters die deze drive en betrokkenheid lijken te missen. Die doen dan wellicht niet wat ze eigenlijk zouden willen doen. Zitten in een baan die ze eigenlijk niet leuk vinden of waar ze minder goed in blijken te zijn als dat ze van tevoren gehoopt hadden. Ik denk dat juf en meester zijn een roeping is. En wat een geluk dat wij een juf in groep 4 mochten treffen voor onze dochter, die lesgeven blijkbaar als roeping ziet.

Daarom deze ode aan de juf, want zoals zij zijn er vast meer. Juffen die de goede punten van je kind weten te vinden en deze koesteren. Juffen die de moeite doen om je kind, ook al hebben ze hem of haar maar 1 jaartje, ECHT te leren kennen en die weten wat jouw kind doet tikken. Juffen die niet alleen lesstof geven, maar ook oog hebben voor de groep en probeert de groep als geheel beter te laten functioneren. Een juf die je kind knuffelt als ze het nodig heeft en even streng is als het moet.

Daarom… een ode aan de Juf. Juf Y bedankt voor het afgelopen jaar dat je onze dochter onder je hoede had en bedankt voor je betrokkenheid. Zoals Marisa zegt “Juf, jij bent de beste!”

(Daar waar juffen staat, mag je natuurlijk ook meesters lezen, want die zouden er meer moeten zijn in het basisonderwijs)